จนกว่าสิลืมเจ้าได้ บ่แม่นเรื่องง่ายเลยน้อง
เมื่อความฮักเฮาสอง ถึงตอนที่ต้องแยกทาง
ละครยังมีตอนจบ หมอลำยังมีกลอนลา
แต่อ้ายบ่อาจรักษา หัวใจของเจ้า
พ้อกันบ่ทันพอมื้อ เจ้ากะถือหัวใจให้เขา
แล้วสิให้อ้ายเว้า ออกมาจั่งได๋
*ก็มันเจ็บ เจ๊บ เจ็บ บาดแผลที่เจ้าเฮ็ดไว้
ก็มันเจ็บ เจ๊บ เจ็บหลาย เห็นเจ้ากลายเป็นของเขา
ตั้งแต่กี้คือว่าฮักอ้าย บัดพ้อเขามาใจง่ายแถะหนอ
เขาเอาอีหยัง มาอ่อยมาล่อ
เจ้าคือเเลนพ้อว้อ แลนไปนำเขา
สุดท้ายอ้ายต้องพ่ายฮัก จากไปทั้งน้ำตา
นี้เบาะคนที่ว่า ฮัก ฮัก อ้าย
บทละครจบลง อวสานคืออ้ายพ่าย
ฮักที่อ้ายให้ไป ถืกเจ้าฝังใส่ขี้ดิน
(*)
solo
จนกว่าสิลืมเจ้าได้ บ่แม่นเรื่องง่ายเลยน้อง
เมื่อความฮักเฮาสอง (มัน)ถึงตอนที่ต้องแยกทาง
ท่อนจบ
เขาเอาอีหยังมาอ่อยมาล่อ คือซางเป็นแท้หนอ
หัวใจของเจ้า
