ฉันเคยสดใส ความโศกเศร้าใจ
เรื่องราววุ่นวายไม่พบเจอ
ไม่เคยต้องทนกับความเดียวดาย
ไม่เคยช้ำใจจากความรัก
ตื่นมาวันนี้ฉันมีน้ำตา
ปวดร้าวไปถึงข้างใน ใจมันช้ำเกินทน
อยู่กับความเหงาที่โหมเข้ามา
ไม่รู้มาตั้งเท่าไร สงสารตัวเองเหลือเกิน
จนกลายเป็นคนอ่อนแอ
พ่ายแพ้ไปกับทุกอย่าง
จมปลักกับความลำพัง
น้ำตาไหลรินเหมือนฝนโปรยปราย
จากเคยมีความสดใส
กลับต้องทุกข์ทรมาน
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน
ก็ช่วยรักษาแผลใจไม่ได้
ฉันเปรียบเหมือนดั่งดอกไม้เหี่ยวเฉา
ที่ดอกสวยงามหล่นลงปลิวไป
ฉันเปรียบเป็นดาวที่ควรคู่จันทร์
แต่ระยะทางช่างไกลแสนไกล
ฟ้าไม่เข้าข้าง ช่างดูใจร้ายเกินไป
ไม่คิดเลยว่าวันนี้ ความรักต้องจากลากัน
ไม่คาดคิดว่าวันนี้ ต้องมามีน้ำตา
หัวใจสลายเป็นพันชิ้น
ใช้เวลาเท่าไร มันก็ไม่รู้สึกคุ้นชิน
กับการที่อยู่คนเดียว ไร้คนที่รัก ที่เราเคยรักจริง
ทำไมมันถึงแสนทรมาน
กับการเผชิญความจากลา
แยกย้ายกันไปคนละทาง
จนกลายเป็นคนอ่อนแอ
พ่ายแพ้ไปกับทุกอย่าง
จมปลักกับความลำพัง
น้ำตาไหลรินเหมือนฝนโปรยปราย
จากเคยมีความสดใส กลับต้องทุกข์ทรมาน
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ก็ช่วยรักษาแผลใจไม่ได้
จนกลายเป็นคนอ่อนแอ
พ่ายแพ้ไปกับทุกอย่าง
จมปลักกับความลำพัง
น้ำตาไหลรินเหมือนฝนโปรยปราย
จากเคยมีความสดใส กลับต้องทุกข์ทรมาน
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน ก็ช่วยรักษาแผลใจไม่ได้