เกริ่น...หล่ะย้อนความฮักมาบังตา
เรื่องกาเมห้ามบ่อยู่ ศิลข้อสามน้องกะฮู้ ยังเป็นซู้อยู่
บ่เซา ล่ะมักแฟนเขา แม่นหัวใจยังเศร้า เฮาสำรอง อ้ายบ่ห่วง ล่ะคนที่อ้ายฮักหวง
เลือกเป็นแฟนคือเขาแล้ว
คนใจแป้ว ได้แต่รอ..
ขอเวลา..เอ่อ.. โอ้ยย..พี่ชาย...ว่าง
สิทธิ์คนมาหลังต้องน้ำตาพังหดหู่ ได้รับตำแหน่งชู้
เมื่อรู้อ้ายคือแฟนเขา
กลืนก้อนความเจ็บ ใจหนาวเหน็บช้ำตามเป็นเงา
น้องเป็นแฟนชั่วคราว
มันเหงาหัวใจอ่อนแอ
ส่วนคนฮักแท้ พาออกสังคม เขายิ้มเริงร่า ให้มีหน้ามีตา แต่น้องน้ำตาตกใน แมวคอยปลาย่าง
ก็เหมือนคนที่รอคอยใจ
อยากกลายเป็นคนที่ใช่
คงเป็นได้เพียงส่วนเกิน
(ลำ)
ความเหงาเอิ้น เดินมาทักทาย หลายมื้อหลายเทื่อ(ซ้ำ) คนสำรองกะเลยเจ็บทุกเมื่อ คือเรือฮ้าง กลางลำ นอนชอกช้ำ ต้อยต่ำเพียงดิน ศาลตัดสิน ให้น้ำตาริน กะย้อนมันฮักอ้าย
ได้แค่ถูกใจ แต่น้องไม่ถูกเลือก คงเป็นแค่เปลือกภายนอกฝืนการกระทำ
ได้แค่ถูกใจแต่น้องไม่ถูกเลือก ก็รู้ว่าเสือก เรื่องเขาเป็นมือที่สาม
อยากถอดใจลืม แต่ภาพแฟนเขาสะกิดใจย้ำ
อยากจะลืมเธอ แต่ใจละเมอมันยังไถ่ถาม
ผุดขึ้นในความทรงจำ
ยิ่งช้ำเกินการเยียวยา
(ลำ)
คนตราหน้า ว่าเฮาเป็นแมวหลอยกินของเพิ่น(ซ้ำ)
บุญของเขาคงสิหลายเจิ่นเจิ้น แต่บุญน้องดั่งทราย
ต้องหมดความหมาย
เมื่ออ้ายอยู่กับตัวจริง
ก็รู้ทุกสิ่งว่าเราตกเป็นเมียน้อย สถานะใจอยากบอกออกไปได้แค่คนคอย
มันเจ็บเหลือเกิน ที่ถูกคนเอิ้นว่าเป็นเมียน้อย ความช้ำตามมาบ่อยๆ วิ่งตำหัวใจจนชิน
(ลำ)
มันเจ็บ มันเหงา นอนดิ้น(ซ้ำ) จนชินคำไทบ้านบ้านส่า มักแฟนเขา พอป่านคนบ้า อยากเห็นหน้าอยู่บ่เซา สถานะเฮาได้แค่ถูกใจ ถูกเลือกเคียงกายคือเขาคนนั้น คงเบิดสิทธิ์ฝัน เป็นคนใช่
