เหนื่อยล้ามาเท่าไร หัวใจต้องสู้มา
ร้อยพันปัญหา ต้องสะสางไป
ได้แต่หวัง ไว้ว่าเธอ
จะช่วยผ่อนช่วยคลาย
แล้วเธอกลับกลาย กลับทำปัญหา
หนักเกินไปแล้ว เกินจะแบก
แบกมันไว้จนเต็มบ่า รับเธอเข้ามา
เธอกลับเหมือนฟาง เส้นสุดท้าย ที่มันหนัก
ใจฉันทานไม่อยู่
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้
หมดแรงจะทำเรื่องใด
หมดแล้วกำลังใจ
แค่นี้ก็จะตาย รอบกายต้องสู้หนัก
แล้วพอจะรัก ยิ่งหนักหัวใจ
ต่อไปนี้ คงจะพอ ไม่อยากรักใคร
หนีไปให้ไกล จากตัวปัญหา
หนักเกินไปแล้ว เกินจะแบก
แบกมันไว้จนเต็มบ่า รับเธอเข้ามา
เธอกลับเหมือนฟาง เส้นสุดท้าย ที่มันหนัก
ใจฉันทานไม่อยู่
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้
หมดแรงจะทำเรื่องใด หมดแล้วกำลังใจ
ฉันคงไม่รักใคร
ได้แต่หวังไว้ว่าเธอ
จะช่วยผ่อนช่วยคลาย
แล้วเธอกลับกลาย กลับทำปัญหา
หนักเกินไปแล้ว เกินจะแบก
แบกมันไว้จนเต็มบ่า รับเธอเข้ามา
เธอกลับเหมือนฟาง เส้นสุดท้าย ที่มันหนัก
ใจฉันทานไม่อยู่
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้
หมดแรงจะทำเรื่องใด
หมดแล้วกำลังใจ
ฉันคงไม่รักใคร
หนักเกินไปแล้ว เกินจะแบก
แบกมันไว้จนเต็มบ่า รับเธอเข้ามา
เธอกลับเหมือนฟาง เส้นสุดท้าย ที่มันหนัก
ใจฉันทานไม่อยู่
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้
หมดแรงจะทำเรื่องใด
หนักเกินไปแล้ว เกินจะแบก
