อดเอาก่อนเด้อหล่า
อย่าฟ้าวยอมแพ้ถอดใจ
เห็นเจ้านั่งเหงื่อรินไหล
แปดเปื้อนขี้ดินขี้ดอน
นอนแขนก่ายหน้าผากสุคืน
ดึกดื่นบ่ยอมพักผ่อน
ความทุกข์ยากตามมาหลอน
หรือแม่นเรื่องเขาคนนั้น
สวรรค์เพิ่นคงหลูโตน
แต่เจ้าผู้เดียวน้อหล่า
กัดแข่ว ฝ่าฟันปัญหา
ที่ผ่านมา มันคืออีหยัง
ความทุกข์ยาก แสนเข็ญ
เลือดเย็น พลัดพลาก เฮาจากกัน
ถิ่มอ้ายไว้กับความฝัน
ที่มันบ่มีเจ้าแล้ว
เหนื่อยและท้อ อ้ายพอสิรับมือไหว
แต่เสียเจ้าไป อ้ายสู้บ่ไหวลำพัง
บุญเก่าที่เฮาฮ่วมสร้าง
ได้แค่ฮักบ่ได้ร่วมทาง
สิจ่งเอาไว้เฮ็ดหยัง ลมหายใจอ้าย
คือบ่ฆ่าให้มันตายก่อน
สวรรค์เพิ่นคงหลูโตน
แต่เจ้าผู้เดียวน้อหล่า
กัดแข่ว ฝ่าฟันปัญหา
ที่ผ่านมา มันคืออีหยัง
ความทุกข์ยาก แสนเข็ญ
เลือดเย็น พลัดพลาก เฮาจากกัน
ถิ่มอ้ายไว้กับความฝัน
ที่มันบ่มีเจ้าแล้ว
เหนื่อยและท้อ อ้ายพอสิรับมือไหว
แต่เสียเจ้าไป อ้ายสู้บ่ไหวลำพัง
บุญเก่าที่เฮาฮ่วมสร้าง
ได้แค่ฮักบ่ได้ร่วมทาง
สิจ่งเอาไว้เฮ็ดหยัง ลมหายใจอ้าย
คือบ่ฆ่าให้มันตายก่อน
สิจ่งเอาไว้เฮ็ดหยัง ลมหายใจอ้าย
คือบ่ฆ่าให้มันตายก่อน
