ขั่นกูจับบ่ได้ไล่บ้อทัน คือสิม่วนแท้สู
เทิ่งที่นอนของกูยับฮอดมุ้งหมอนก่าย
เขาทรุดล้มลงกับพื้นทนยื่นฝืนเบิ่งบ่ไหว
เห็นภาพบาดใจ เกือบตายคาที่
* เจอสองรุมหนึ่งแม่นมวยต่อกะแพ้น็อค
ยกธงขาวย้อมแพ้สูเต็มที่
ตบมือข้างเดียว บ้อดังดอกติ่ สูว่า...แม่นบ้อ
บั๊ดตั๋วกะได้แต่กูนี่ล่ะ
แก้โตเฮ็ดหยั่งมันเสียเวลาขั่นสูสิเอาต่อ
เปลี่ยนโลเคชั่นไปริมระเบียงเลยบ้อ
เอากันให้มันสาใจ โอ้ย.........
* * เจอสองรุมหนึ่ง สู้บ่ไหวบืนบ่ไหวเฮ็ดจั๋งใด๋
กะต้องสิยอมเจ้ากับเขา
ได้ฮ่วมฮักกันหลายๆไปสุดทางหย่าง
ไปฮอดจนสุดทางฝัน
บ่อยากเสี่ยงไปหาม่องตาย
ไปบ่กลับหลับบ่ตื่นฟื้นบ่มีหนีบ่พ้น
บ่ม้มคาดสิตายนี่แหล่ว
สิยอมถอยออกมาก้าวหนึ่ง เพื่อสิมาเซฟหัวใจเจ้าของไว้
กะย่านเจ้าของสิตายบอกหัวใจเอาไว้ให้มันเจ็บส่ำนี้กะพอ
อ้าวบาดนี้สิลาลงทางฮัก ถึงน้ำตาสิไหลมาคือฟ้าคือฝน
นี่ล่ะใจคนบ่แม่นหินดินพื้นดอกทางหย่าง