ถามตัวเองกี่ครั้ง ก็ยังไม่เคยเข้าใจ เศร้าอะไร คิดถึงอะไรขนาดนั้น
เรื่องมันจบไปแล้ว บอกตัวเองดังดังทุกวัน แค่ล้างให้ออก แค่ลบให้หมดจากหัวใจ
* กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็เท่านั้น ไม่มีใครเหมือนเคยก็แค่นั้น
แต่ทำไมฉันทนมันไม่ไหว
ก็มันเหงา....ใจเหลือเกิน หัวใจก็ดวงเท่าเดิม แต่เหมือนอะไรมันขาดหายไป
มันช่างเหงา...ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา...จะขาดใจ
รูปเก่าเก่าเราสอง นั่งมองจนตาพร่าเบลอ เสียงของเธอ รอยยิ้มของเธอกับความหลัง
ขังตัวเองอย่างนั้น ตั้งแต่วันที่เราแยกทาง มันล้างไม่ออก มันลบไม่หมดจากหัวใจ
(ซ้ำ *)
ก็มันเหงา....ใจเหลือเกิน หัวใจก็ดวงเท่าเดิม แต่เหมือนอะไรมันขาดหายไป
มันช่างเหงา...ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา...สุดหัวใจ
มันช่างเหงา...ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา...จะขาดใจ