ได้ยิน แค่เสียงล้ม ทิ้งตัวลงนอนของผู้ยิ่งใหญ่ ใจก็ยังไม่คิดอาจหาญกล้า
แม้ฝันล้มลุกคุกคาน ใจยังกระจอก ยอมให้เค้าที่ใหญ่โตกว่าตี ตราหน้า
ว่า มึงคงไม่มีวัน ขึ้นมายิ่งใหญ่ เป็นได้เพียง นักรบ ที่รอวันสลาย
* ถ้ากลัว ที่ เขาใหญ่โต ดั่งภูผาใหญ่ จง ไปเป็น แผ่นฟ้า ที่เราต้องไขว้คว้า
รู้ รบ รับ ปรับมือในพลังปีศาจ กูผู้เดียว ก็จะสู้ จน กว่าตัวสลาย
แม้ต้องตาย จะไม่ถอย
** จะเอาให้ล้มดัง จนทั้งแผ่นฟ้า นั้น ต้องสั่นสะเทือน หัวใจ ที่โดน เฉือดเฉือน ทน ต่อไปไม่ไหว
สู้ตาย ในแบบ คนตัวเล็กหัวใจใหญ่ ล้ม ยัก ที่ ไม่ รู้ ตัวเอง ล้มดังแค่ไหน
จะเอาให้ล้มดัง จนทั้งแผ่นดิน นั้น ต้องพังทลาย หัวใจ ที่โดน เฉือดเฉือน จะไม่ยอมให้ใคร
สู้ตาย ในแบบ คนตัวเล็กหัวใจใหญ่ กูผู้เดียวก้จะสู้จนกว่าตัวสลาย
รู้ รบ รับทุกเรื่องราว รุนแรงร้ายๆ ลึกลง ใจของผู้คน ที่แสนยิ่งใหญ่ ล้วนล้ม คลุกฝุ่นดิน
ยากเย็นแค่ไหน
ล้มยัก จนได้มีวัน ที่เป็นของเรา