มันเลยเวลามานานแค่ไหน
ยังพอจะมีเวลาใช่ไหม
ไม่ทันได้ดูว่านาฬิกามันเดิน
และหมุนรวดเร็วเท่าไร
เธอจะรีบเข้านอนแค่ไหน
พรุ่งนี้ไม่มีอะไรใช่ไหม
ไม่ตั้งใจให้เธอรำคาญ
แค่ถามออกมาด้วยความเห็นใจ
และในคืนนี้ท้องฟ้าช่างเป็นประกาย
และฉันก็มีข้อความมากมาย
เก็บไว้ในใจ
ไม่รู้ว่าควรพูดมันหรือไม่
ช่วยต่อเวลาให้ฉันได้มองตาเธอ
ต่อเวลาให้ฉันกุมมือเธอไว้
แค่เพียงไม่นานจะกล้าพูดออกไป
ก็พยายามให้เหงื่อไม่ไหล
แต่รู้ยิ่งทำให้เธอสงสัย
คำหนึ่งคำจะทำให้วันพรุ่งนี้
สองเรานั้นเป็นเช่นไร