ปล่อยดวงใจไปกับสายลม
ปล่อยทุกความขื่นขมไปกับลำธาร
ปล่อยให้ชีวิตได้พักผ่อน หย่อนใจสะบ้าง
ปล่อยให้ใจมันได้อ้างว้างเพื่อทบทวน
ปล่อยความคาดหวังที่กัดกินหัวใจ
ปล่อยมันไปสิ่งไหนไม่ใช่ของเรา
ปล่อยความผูกพันที่มันคอย
วิ่งตามเป็นเงา ความสุขนั้นมันอยู่ที่เราใช่ที่ใคร
หยุดไปคาดหวังกับคำพูดของใคร
หยุดไปใส่ใจกับคำพูดของคน
หยุดการไขว่คว้าค้นหา ความสุขล้น
เพราะชีวิตคนมีสุขมีทุกข์ปะปนกันไป
ถ้าหากถามฉันว่าความสุขอยู่ไหน
การได้ตื่นเช้าและยังหายใจก็สุขแล้ว
แค่ได้นั่งมองหยดน้ำค้าง เสียงนกเจื้อยแจ้ว
ตากแดดยามเช้าและจิบกาแฟสักแก้วหนึ่ง
ปล่อยความคาดหวังที่กัดกินหัวใจ
ปล่อยมันไปสิ่งไหนไม่ใช่ของเรา
ปล่อยความผูกพันที่มันคอย
วิ่งตามเป็นเงา ความสุขนั้นมันอยู่ที่เราใช่ที่ใคร
หยุดไปคาดหวังกับคำพูดของใคร
หยุดไปใส่ใจกับคำพูดของคน
หยุดการไขว่คว้าค้นหา ความสุขล้น
เพราะชีวิตคนมีสุขมีทุกข์ปะปนกันไป
ถ้าหากถามฉันว่าความสุขอยู่ไหน
การได้ตื่นเช้าและยังหายใจก็สุขแล้ว
แค่ได้นั่งมองหยดน้ำค้าง เสียงนกเจื้อยแจ้ว
ตากแดดยามเช้าและจิบกาแฟสักแก้วหนึ่ง
แค่ได้นั่งมองหยดน้ำค้าง เสียงนกเจื้อยแจ้ว
ตากแดดยามเช้าและจิบกาแฟสักแก้วหนึ่ง
