พร้อมจะพัก และพร้อมจะเพียร
พิงหลังนั่งเรียน เหยียดขาหาความรู้
บางคราวก็เป็นศิษย์ บางกิจก็เป็นครู
แบ่งปันเรียนรู้ กันแบบสบายสบาย
พร้อมจะฝัน แม้วันมันจะเก่า
ต่อให้ตาเริ่มยาว ผมขาวสักเท่าไร
บางคราวก็หงุดหงิด เมื่อชีวิตไม่ได้ดังใจ
เราก็มองเลยไป ไปถึงวันที่มันจะดี
ยังคงสบาย
ยังหัวใจเอกเขนก
ยังได้มองผู้คน
แบบไม่สนตัวเลข
ยังมองท้องฟ้าผืนป่าสีเขียว
บางทีก็มองคนเดียว
บางทีก็มองกับเด็กเด็ก
ชีวิตมีรัก เอาไว้ชักนำ
แต่ถ้าเพลี่ยงพล้ำ ก็อย่าให้นำมากไป
จะเร่งจะเร้า เหยียบดาวดวงอื่นทำไม
โลกเรากว้างไกล ทั้งสายใจและสายตา
ไม่ใช่ขี้เกียจ ไม่ใช่แชเชือน
แต่อยู่ในโหมดคอยเตือน แบบสแตนบาย
แดดลมก็อ่อนอ่อน เอนนอนตอนสายสาย
ผึ่งพุงผ่อนกาย แบบหัวใจไม่เกกมะเหรก
ยังคงสบาย
ยังหัวใจเอกเขนก
ยังได้มองผู้คน
แบบไม่สนตัวเลข
ยังมองท้องฟ้าผืนป่าสีเขียว
บางทีก็มองคนเดียว
บางทีก็มองกับเด็กเด็ก
ยะเราก็ยะเนิบเนิบ
เปิบเราก็เปิบทีละคำ
หรอยเราก็หรอยเป็นประจำ
เห็นเด็กตูดดำเราก็ฮัมเป็นเพลง
ตูดแช่น้ำแล้วเดินต่อไป
เดินอีกไม่เท่าไร มันก็คงแห้งเอง
แดดส่องมาแค่ให้โดนกางเกง
ธรรมชาติบรรเลงด้วยบทเพลงแห้งกรัง
พร้อมจะพบ และพร้อมจะผ่าน
เหตุการณ์ที่เบิกบาน สุขสมสักเท่าไร
ต่อให้เป็นเรื่องโศกศัลย์หรือหวั่นใจ
มันก็ผ่านเลยไป ในไม่นานไม่นาน
นั่งเอนหลัง มองและฟังทุกทุกสิ่ง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือว่าเป็นเรื่องชวนฝัน
เมฆน้อยลอยคว้าง เปลี่ยนรูปร่างได้ทุกวัน
เซลล์ในตัวก็คือกัน เปลี่ยนผันไปไม่เหมือนเดิม
ยังคงสบาย
ยังหัวใจเอกเขนก
ยังได้มองผู้คน
แบบไม่สนตัวเลข
ยังมองท้องฟ้าผืนป่าสีเขียว
บางทีก็มองคนเดียว
บางทีก็มองกับเด็กเด็ก
ยังคงสบาย
ยังหัวใจเอกเขนก
ยังได้มองผู้คน
แบบไม่สนตัวเลข
ยังมองท้องฟ้าผืนป่าสีเขียว
บางทีก็มองคนเดียว
ยังหัวใจเอกเขนก