ไฟรางราง
บนถนนเดิมเดิม
มันกลายเป็นไฟที่เป็นเชื้อคอยเติม
ให้ฉันยังจำ
จำแต่เธอ จำแต่เธอ
เกิดเป็นเงาภาพเก่า
สิ่งที่เราเคยทำ
ความเป็นเรา
ที่เคยสร้างกันมา
เป็นวันเวลาไม่มีค่าควรจำ
แต่แล้วทำไม
ยังไม่ลืม ยังไม่ลืม
และยังคงเศร้าซึม
อยู่ในแสงไฟ
อยากสั่งตัวเอง
ว่าอย่ายื้อมัน
อยากสั่งตัวเอง
ว่าให้ลืมวันวานทิ้งไป
มองดวงไฟ
สั่งหัวใจให้ทำตาม
สั่งซ้ำซ้ำ
ว่าอย่ารับรู้อะไร
จงลืมตา
และมองเข้าไปในดวงไฟ
ให้มันพร่ามันลายจะได้ลืมภาพเดิมเดิม
ไฟรางราง
บนถนนเดิมเดิม
มันกลายเป็นไฟที่เป็นเชื้อคอยเติม
ถึงแม้จะนาน จะกี่ปี จะกี่เดือน
และมันยังย้ำเตือนอยู่ในหัวใจ
อยากสั่งตัวเอง
ว่าอย่ายื้อมัน
อยากสั่งตัวเอง
ว่าให้ลืมวันวานทิ้งไป
มองดวงไฟ
สั่งหัวใจให้ทำตาม
สั่งซ้ำซ้ำ
ว่าอย่ารับรู้อะไร
จงลืมตา
และมองเข้าไปในดวงไฟ
ให้มันพร่ามันลายจะได้ลืมภาพเดิมเดิม
ให้มันพร่ามันลายจะได้ลืมภาพเดิมเดิม
