ดาราใกล้ลับแสงจางไป
น้ำค้างพร่างพรายคล้ายน้ำตา
เพียงคำร่ำลา ที่ฝากบาดแผลไว้กลางฤดี
อาดูรจิตคิดวกวุ่นวาย
อาลัยปวดร้าวเศร้าเพียงใด
อาทรทอดถอน มิอาจหลับไหลหัวใจสลาย
ยามนภาใกล้รุ่งสาง น้ำตาและความเจ็บช้ำ ไม่จาง ไม่ลาง ไม่เลือนหาย
รักเอ๋ยเคยเคียงอยู่ แล้วใยไร้คู่ (สายตาเฝ้ามองดู)
น้องยังรออยู่ มองหา (กลับคืนมาเถิดหนา ภาวนา)
รักเอ๋ยเคยเคียงอยู่ แล้วใยไร้คู่ (สายตาเฝ้ามองดู)
น้องยังรออยู่ มองหา (กลับคืนมาเถิดหนาภาวนา)
เมตตากันสักหน่อย...
ฟ้าใกล้รุ่งแล้วแสนเดียวดาย
สิ้นหวังร่ำร้องถึงคนไกล
คนเคยหมั้นหมาย แล้วใยทำร้ายให้ตรมเช่นนี้
ยามรักฉ่ำหวานเช่นฝันไป
ยามชังขื่นขมระทมใจ
สิ้นรักหักร้าง เมื่อยามจืดจางเหลือเพียงรอยช้ำ
ยามนภาใกล้รุ่งสาง น้ำตา และความเจ็บช้ำ ไม่จาง ไม่ลาง ไม่เลือนหาย
รักเอ๋ยเคยเคียงอยู่ แล้วใยไร้คู่ (สายตาเฝ้ามองดู)
น้องยังรออยู่ มองหา (กลับคืนมาเถิดหนา ภาวนา)
รักเอ๋ยเคยเคียงอยู่ แล้วใยไร้คู่ (สายตาเฝ้ามองดู)
น้องยังรออยู่ มองหา (กลับคืนมาเถิดหนาภาวนา)
(หน่อย-นอย-น้อย-น๊อย-น้อย-นอย)
เมตตากันสักหน่อย...