หากมีดอกไม้ให้เธอ
แววตาเธอคงสวยกว่า
ดูคล้ายๆ เหมือนเธอมีน้ำตา
แต่กลับกลายเป็นเพียงแค่ลมผ่าน
บทกวีในยามราตรี จะปลอบเธอเอาไว้
ไม่ต้องหวั่นไหว
หากลมหนาวนั้นพัดมาใกล้
ตัวฉันจะกุมมือเธอเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว
ไม่มีอำนาจใดใด จะทำใจเธอนั้นอ่อนแอ
เธอรู้ไหม หากมีดอกไม้ให้เธอ
แววตาเธอคงสวยกว่า
เธอรู้ไหม บทกวีที่ร้องให้ฟัง
กระซิบเบาๆ ว่ารักคงไม่พอ
เธอรู้ไหม หมู่ดาวที่นั่งมอง
แต่แววตาเธอสวยกว่า กว่าสิ่งใด
โอ้ทั้งหัวใจฉัน ฉันรักเธอทั้งใจ
อยากอยู่อย่างนี้ไปนานๆ เพราะฉันรักเธอ
แต่มีบางครั้งเธออาจจะเหงาเดียวดาย
และในตอนนี้เธอมีฉันอยู่ข้างกาย
บทกวีที่เรามีกัน จะกอดเราเอาไว้
ไม่ต้องหวั่นไหว
หากลมหนาวนั้นพัดมาใกล้
ตัวฉันจะกุมมือเธอเอาไว้ ไม่ต้องหวั่นไหว
ไม่มีอำนาจใดใด จะทำใจเธอนั้นอ่อนแอ
เธอรู้ไหม หากมีดอกไม้ให้เธอ
แววตาเธอคงสวยกว่า
เธอรู้ไหม บทกวีที่ร้องให้ฟัง
กระซิบเบาๆ ว่ารักคงไม่พอ
เธอรู้ไหม หมู่ดาวที่นั่งมอง
แต่ดวงตาเธอสวยกว่า กว่าสิ่งใด
โอ้ทั้งหัวใจฉัน ฉันรักเธอทั้งใจ
อยากอยู่อย่างนี้ไปนานๆ เพราะฉันรักเธอ
หากมีดอกไม้ให้เธอ
แววตาเธอคงสวยกว่า
บทกวีที่ร้องให้ฟัง
กระซิบเบาๆ ว่ารักคงไม่พอ ฉันรักเธอ
ในยามราตรีนี้ ไม่อยากให้พ้นผ่าน
มีเราอยู่ตรงนี้ ในยามรติกาล
ในยามราตรีนี้ ไม่อยากให้พ้นผ่าน
มีเราอยู่ตรงนี้ ในยามรติกาล