หอบความหวังจากบ้านมา
เพื่อการศึกษา ปริญญาคือปลายทาง
เป็นความหวังของแม่พ่อ
แกยังเฝ้ารอ ถ่ายรูปคู่วันนั้น
เพราะพ่อไม่มีความรู้เลยหวังให้สูเรียนสูงๆ
แม่ไม่ได้มีเงินก้อน ได้ยืมผ่อนเขาคืน
แต่ลูกกินแต่เหล้าเข้าแต่ผับหัวเช้าไม่ตื่น
พ่อยืนถือมีดกรีดยาง ลูกถือแก้วเหล้ากลางไฟแสงสี
ตำรับตำราไม่เคยท่อง ในสมองมีแต่เรื่องเที่ยว
พ่อแม่เหนื่อยตัวเป็นเกลียวลูกเที่ยวอย่างเดียวไม่สนใจ
ใบประกาศนียบัตร ชุดครุยที่พูดว่าต้องได้ใส่
แต่วันนี้ไซร้เอาความฝันนั้นไปทุ่ม
พอตื่นตีสองยืนกรีดยาง สูเขียนคิ้วกรีดตาเที่ยวรุ่ง
คุ้มม่ายที่พ่อแม่แกทุ่มเทไป
เบี้ยทุกบาทแลกหยาดเหงื่อทุกหยด
หวังให้สูมีอนาคตที่สดใส
แต่สูกลับไม่ใส่ใจ ทำให้พอแม่แค่นี้ไม่ได้
พ่อแม่ไม่มีโอกาสได้ศึกษาเพราะย่าแกม่ายตัง
แม่อ่านหนังสือไม่ออกสักคำเพราะแม่เฒ่าแกจน
สูมีโอกาสได้เรียนให้จบเป็นเจ้าคนนายคน
เหนื่อยแค่ไหนพ่อแม่ก็ทนส่งให้สูเรียน
ตำรับตำราไม่เคยท่อง ในสมองมีแต่เรื่องเที่ยว
พ่อแม่เหนื่อยตัวเป็นเกลียวลูกเที่ยวอย่างเดียวไม่สนใจ
ใบประกาศนียบัตร ชุดครุยที่พูดว่าต้องได้ใส่
แต่วันนี้ไซร้เอาความฝันนั้นไปทุ่ม
พอตื่นตีสองยืนกรีดยาง สูเขียนคิ้วกรีดตาเที่ยวรุ่ง
คุ้มม่ายที่พ่อแม่แกทุ่มเทไป
เบี้ยทุกบาทแลกหยาดเหงื่อทุกหยด
หวังให้สูมีอนาคตที่สดใส
แต่สูกลับไม่ใส่ใจ ทำให้พอแม่แค่นี้ไม่ได้
เบี้ยทุกบาทแลกหยาดเหงื่อทุกหยด
หวังให้สูมีอนาคตที่สดใส
แต่สูกลับไม่ใส่ใจ ทำให้พอแม่แค่นี้ไม่ได้
