ใต้ต้นลำพู น้องนั่งรอพี่ทุกวัน
ฟ้าแจ้งแสงสุริยัน เผาผลาญใจน้องหมองไหม้
ข้าวท้องออกรวง คนควงจางห่างร้างไกล
ไม่โหร่ติหลบตอใด ขวยใจนั่งน้ำตานอง
เมืองหลวงพรือมั่ง พี่นั่งคิดถึงน้องหม้าย
หรือหลงแสงสีวิไลย์ สุขใจจนหลงลืมน้อง
ข้าวเหลืองเต็มรวง หม้ายคนควงถือเคียวประคอง
เกี่ยวข้าวน้ำตาหยดร้อง ใจน้องถึงคราวเพพัง
หลบ...ไม่หลบส่งข่าวมามั่ง
อย่าปล่อยให้คอยความหวัง จนคนติฉินนินทา
ส่งข่าวมาบอก พี่หมดใจน้องไม่ว่า
อย่าปล่อยน้องเหิดคอยท่า น้องว่าไม่ยุติธรรม
ใต้ต้นลำพู ต้นเดิมที่น้องท่าพี่
เงียบเหงาเศร้าดวงฤดี พี่ไม่หวนกลับมา
ใบร่วงหมดต้น เหมือนคนจากไปไม่ลา
ถ้าหากพี่ไม่กลับมา ขอฝากชีวาใต้ต้นลำพู
