ย่างย้ำฝ่าดงพงพี ก้าวข้ามผ่านทิวาราตรี มีดอกไม้สีแดงทัดหู
ผิวก็คล้ำดำดูไม่น่ามอง ผมก็หยิกดั่งคนป่าซาไก
ปากดันแดงดังลูกแตงที่สุกในดง เครื่องทรงก็นุ่งสีแดงช่างน่าขัน มองยังไงกันนะมันก็ไม่เหมือนคน
โอ้เจ้าเงาะรอนแรมจะออกจากป่า มุ่งสู่พาราเพื่อเสี่ยงคู่จากลูกเจ้าเมือง
เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดางามดั่งนางฟ้า แข่งกับบรรดาเจ้าชายร้อยหัวเมือง
คิดไปแล้วช่างเป็นเรื่องน่าขัน ชะ เออ เอิง เอย
* แต่แล้วดั่งเทวดาท่านปั้นแต่ง เจ้าหญิงทั้งหกได้คู่สมใจ
เหลือคนสุดท้อง แม่รจนา ชะเอิงเอย ไม่มองเจ้าชายแต่เห็นเงาะเป็นทอง
เสี่ยงมาลัยเพื่อฝากชีวิตคงเป็นฟ้าลิขิต ให้เกิดมาเพื่อได้เป็นคู่ครอง
ข้างนอกไม่สวยแต่ข้างในเป็นทอง ถึงใครไม่มอง แต่ฉันจะมอง มองแค่เธอ รจนาเอย...
โอ้เจ้าเงาะรอนแรมจะออกจากป่า มุ่งสู่พาราเพื่อเสี่ยงคู่จากลูกเจ้าเมือง
เลื่องลือโฉมทั้งเจ็ดธิดางามดั่งนางฟ้า แข่งกับบรรดาเจ้าชายร้อยหัวเมือง
คิดไปแล้วช่างเป็นเรื่องน่าขัน ชะ เออ เอิง เอย ชะ เอ่อ เอิง เอย
( * )
มองแค่เธอ รจนาเอย...