เมื่อเสียงของฝนซาไป
น้ำตาข้างในมันคงเปียกปอนหัวใจ
คงมีแค่เราที่กอดตัวเราเอาไว้
ปลอบหัวใจว่าต่อไป จะไม่ผิดหวัง
ความเหงายังค้างในใจ
ทำไมฝนแต่คนเศร้าไม่เคยจาง
ดั่งกลิ่นของเธอที่ยังคงหอมแต่อ้างว้าง
หัวใจเปราะบาง จะวันไหนก็ไม่สมหวัง
แม้ให้ใจแค่ไหน
เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา
ต้องกอดกับความหนาว
หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล
ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม
ต้องโอบกอดความเหงาอีกนานแค่ไหน
ทำไมความผิดหวัง มันจะต้องเลือกฉันเสมอไป
แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลายิ้มจริง ๆ ร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้า ช่วยหล่นลงพัดพาความเสียใจ
ของฉันไปกับฝน
ดั่งฝนที่ลอยโชยไป ในคืนหัวใจที่ฉ่ำน้ำตาข้างใน
ทำฉันย้อนไปในตอนที่เธออยู่ข้างกาย
นิทานมากมาย ที่ไม่เคย ได้จบสมหวัง
มีหนึ่งนิทานดี ๆ
ดอกไม้ราตรีที่แอบหลงรักดวงจันทร์
ไม่จบที่หลงรักใครต้องเจ็บทุกครั้ง
กอดความผิดหวัง แบบนี้ ไปอีกเมื่อไหร่
แม้ให้ใจแค่ไหน
เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา
ต้องกอดกับความหนาว
หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล
ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม
ต้องโอบกอดความเหงาอีกนานแค่ไหน
ทำไมความผิดหวัง มันจะต้องเลือกฉันเสมอไป
แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลายิ้มจริง ๆ ร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้า ช่วยหล่นลงพัดพาความเสียใจ
ของฉันไปกับฝน
แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลายิ้มจริง ๆ ร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้า ช่วยหล่นลงพัดพาความเสียใจ
ของฉันไปกับฝน
