เพลงทุกเพลงที่เขียนผมมักประนีประนอม เหมือนงานหัตถกรรม ในโลกจริงๆไม่มีเวทีละคร
มีเพียงสัจธรรม ที่เกิดหายและตายจาก ไม่มีอะไรเป็นหลักประกัน
บางคนได้เฉิดฉาย แต่ว่าบางคนยังคงยึดติดอยู่กับภวังค์
บางคนนั่งเฉิดนั่งชมกับสิ่งที่ตนมี บางคนเรียกร้องทุกสิ่งทุกอย่าง ที่หาไม่ได้แต่คนมี
บางคนเห็นค่าตัวเอง แต่ว่าบางคนซี ที่ต้องตื่นนอนมาใช้ชีวิตเป็นวัฐจัครเป็นวงรี
ยังมีคนรักในดลตรี แต่ต้องถูกจับให้สอบแพทย์ บางคนฝึกร้องให้ตรงคีย์ แต่ว่าก็ท้อในดอกแรก
เด็กบางคนอยากออกจากบ้านบางคนไกลบ้านอยากกอดแม่
และที่เล่ามาทั้งหมด แค่อยากให้บางอย่างมันสอดแทรก
เข้าเซลล์ประสาท ว่าอะไรที่ควรทำ จงภูมิใจซะเถอะที่เจ้าได้เกิดมาตัวดำ
ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็ไม่มีอะไรต้องกลัวกัน และก็ความคิดลบๆแย่ๆของคนแย่ๆอย่าไปกลัวมัน
อย่าให้น้ำลายของคนมาพัวพัน กับการงาน กว่าจะมีวันนี้กูก็ใช้เวลานาน
เคยเจอเพียงแค่ตัวเอง ไม่เคยเจอเทพหรือซาตาน ในเวลาที่เรากำลังแย่ก็มีแต่แม่ที่มาตาม
ไต่เถาวัลย์เป็นทาซานเพื่อให้ขึ้นไปบนจุดสูงสุด เหนื่อยหน่อยก็ช่างปะไรเพื่อทำให้ชีวิตนี้สุดหรู
อะไรที่คิดว่าเราไม่ชอบเราก็แค่ไม่พูดและอุดหู เราเดินมาได้เกือบจะ 80% เราจะไม่กลับไปจุด 0
ยิ่งโตยิ่งเบื่อห้องแอร์ กลับกลายเป็นติดลม มองเห็นคุณค่าของธรรมชาติ เลยออกจากบ้านมาติดดง ยินดีถ้าหนังม้วนนึงจะต้องถูกปิดลง สัญญาว่ากูจะยิ้มถึงแม้ยอด view จะสิบคน
และก็เหนือกว่าสิ่งใดคือพระในบ้านเรา เพราะนั้นคือพ่อกับแม่และยายที่อยู่ข้างๆเรา
คำถามที่ได้ยินทุกวันโดยไม่ต้องคาดเดา ก็คือวันนี้กินข้าวรึยัง เดี๋ยวท้องจะว่างเอา
ชอบทำบุญกับคนมากกว่ารูปปั้น ลงมือปฏิบัติไม่ใช่พูดพร่ำ
รักในเสียงเพลงเหมือนกับเป็นคู่หมั้น เพลงนี้ไอสัสขอให้กูได้พูดมั้ง
และกูยังไม่เคยลืมเรื่องของ retro และเคมีกู say no กูแม่ง mood สวิง เหมือนกับเป็น J cole
บอกกับเพื่อนโอเคbro วันนี้เดินทางมาไกลถึงต่างแดน
และกูไม่รู้จะทำยังไงไอสัส เพราะเงินมันคลาดแคลน
ยังมีหลายอย่างที่อยากแปลง และกูก็อยากเปลี่ยน โอเคกูอยากเสี่ยง ไอสัสมึงอย่าเกลียดกู
ถ้ายังไม่รู้จัก สงครามนี้ยังไม่จบ กูยังต้องบู๊หนัก เรื่องที่ผ่านสิบหกปี แม่งยังอู๊ดสัส
วันนี้แม่ง good สัส บุหรี่หนึ่งตัวไอเชี่ยแม่งโคตร mood จัด
มันก็คงไม่แปลกเพราะว่าเราโตมาคนละดิน หลายเรื่องที่คงจะปลอมและอีกหลายเรื่องที่คงจะจริง
มีคนที่จ้องจะกัด และก็มีคนจะกิน กูไล่พวกแม่งไปตามลำดับ มีงไม่ถูกจัดในวงสวิง
BTS จอดลงที่วงค์สว่าง น้ำหมึกแล้วก็น้ำลายมันต่างกันตอนอยู่บนกระดาษ
และความสามารถของคนมันมักถูกจับไปคนละอย่าง
ไม่มีใครเหมือนกับใคร ปัญหาเราเจอกันมาคนละด่านเอง
บอกพี่เต้อัดเพลงอีกวันนึง ไม่รู้จะทำยังไงไม่สนใจเรื่องวันคืน
ปัญหาเข้ามากี่รอบกูก็จะไม่ทำซึม อย่าคิดว่าตัวฉลาดไอสัส อย่าคิดว่าไม่มีใครเค้าทันมึง
ไม่ชอบอะไรก็อยู่นิ่งๆไม่ต้องไปจิกกัด บางทีมันอาจเป็นบ่วงที่จะทำให้ติดกับ
ก่อนจะแก่ก่อนจะเข้าห้องดับจิต เพลงกูจะต้องศักดิ์สิทธิ์ก่อนที่กูจะจิตดับ
และคำที่ด่าของพวกมึงกระโปกมาก มึงควรจะหางานทำหรือทำอะไรให้เป็นประโยชน์บ้าง
มึงมีน้ำลายแต่ว่าดูมีโฉนดบ้านไอสัส ถ้าโตไปแค่อายุเดี๋ยวกูกระโดดข้าม