มือที่เริ่มสั่นไหว ร่ายกายที่เหนื่อยจนล้า
วันและคืนที่ผ่านมา นานแค่ไหน
ฉันยังคงหวังจะได้พบ แม้จะนานเท่าไร
โปรดจำว่าฉันรัก จำความคิดถึง
จดจำความซึ้ง ของเราเมื่อก่อน
เป็นเหมือนกำลังใจ ไม่ให้สั่นคลอน
แต่อยากจะขอ ถ้าความคิดถึง ทำให้เธอร้องไห้
ได้หรือไม่ โปรดลืมฉันไปก่อน
ค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว (ลุกขึ้นยืนสู้ได้ไหม)
เพื่อนเก่าเข้ามารุมล้อม (ไม่ต้องแคร์คำพูด ของใคร)
ต้องทนฝึนยิ้มอย่างปลอมๆ ปิดบังไว้
(ขอให้รู้ไว้สักอย่าง ให้เธอได้ภูมิใจบ้าง
ว่าอย่างน้อยเธออยู่ในใจฉัน ตลอดไป)
และสักวันเธอก็จะเดินต่อ สักวันเธอจะต้องเจอทางใหม่
แม้วันเวลาจะนานสักเท่าไร ขอเพียงเรา จดจำไว้
