อยู่ๆก็รู้สึกเหงา
คิดถึงบ้านเราด้วยความท้อแท้
คิดถึงหน้าพ่อแม่ ไม่รู้เป็นพันพรือมั้ง
คิดถึงหัวใดนอกชาน วันวานเก่าๆที่เหล่านั้น
อุ่นไอตรงนั้นมัน ต่างกันกับตรงนี้
*ที่ๆมีคักให้หนุนนอน ที่ๆมีคนแหลงกอนกล่อม
ที่ๆมีพี่น้องนั่งล้อม พร้อมหน้ากินข้าวพร้อมๆกัน
ทีที่มีแต่ความห่วงใย ที่ฉันจากไกลมานานแสนนาน หัวใจมันทรมาน
อยากหลบบ้าน
**อยากหลบไปซบไปกอดอุ่นไอ ไปพบไปบอกห่วงใย
หนุนตักแม่พ่อให้อุ่นใจที
ไม่อยากโทรฟังเสียง เพียงในสายโย้พันนี้
อยากหลบไปนั่งวีนั่งพัด
อยากหลบไปหาไปแลไกล้ๆ ไม่ไช่ว่าอยู่ไกลๆ
มันข้องใจมันหวังเหวิดคลักๆ
หมอนลูกใหนมันก็ไม่อุ่นเท่าหนุนนอนตัก
ด้วยรัก ของแม่พ่อที่รอที่บ้าน
แหลงพลางร้องพลาง อยากหลบบ้านแล้วแม่เหอ