เมื่อความฮักสลายมลายลงเป็นผงดิน กะเหลือแต่เพียงกลิ่นอุ่นไอที่คุ้นเคย
สองยามเซ่าฮอดแลงล่วงเลย จนว่าค่ำกะยังเฮ็ดใจอยู่บ่เซา
ได้ยินข่าวว่าเจ้าสิเข้าพาขวัญ อกน้องนั้นมันยินดีทั้งน้ำตา
โตอ้ายได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มเป็นพระยา กะไลลาลืมสิ้นบ่ต้าวหา โอ้....
ฟังเด้ออ้าย หล่าสิเว้าสู่ฟัง ความผิดหวังให้ตกน้องสาเด้ออ้าย
ฮักคือเก่าแม่นเจ้าสิย่างทางใด๋ คั่นเขาถิ่มไป น้องสิถ่าอ้ายต้าวคืน
ฮักคือเก่าฮักเจ้าบ่เปลี่ยนแปลง ฮักเจ้าแฮงแพงเจ้าปานหน่วยตา
ฮักเจ้าหลายสิฮักเจ้าไปจนกว่า ฮอดชาติหน้ามื้อฟ้าพังสลาย
ฮอยฝังจำยังแน่นแก่นอยู่เด้ออ้าย โดนป่านใด๋กะยังจำอยู่คือเก่า
บุญชาตินี้บ่พอสิได้เป็นคู่เจ้า แฟนเก่าที่เฮาบ่เซาลืม
(ลำ) พอแต่เปิดผ้าม่านกั้ง แจ้งสว่างน้อกลางใจ อ้ายไปมีผู้ใหม่ ไปนำเขาจ้อย
ยังบ่ทันได้เฮ็ดใจ หัวใจสวอย น้ำตานางย้อย ไหลย้อยยามหย่าง
(ซ้ำ *, **)