ตั้งแต่ใหญ่ขึ้นมาเป็นบ่าว
บ่มีไผฮักเฮาส่ำพ่อกับแม่
ในวันที่ใจลูกแย่ ยังมีแม่คอยปลอบใจ
ถืกเขาป๋า ถืกเขาหักหลัง
แต่แม่ก็ยังคอยอยู่ข้างกาย บ่ถิ่มไปใส
สิเป็นสิตาย แม่กะบ่เคยว่า
มือปาดน้ำตา กลับมา หาแม่
พาใจอ่อนแอ กลับคืนมาหา
คำปลอบโยน ที่แม่บอกมา ว่าบ่เป็นหยัง
ล้มแล้ว กะลุกขึ้นใหม่
หากวันไหนที่ลูกเจ็บ แม่กะเจ็บ นำคือกัน
หากมื้อได๋ที่ลูกทรมาน แม่ก็ยิ่ง ปวดใจ
ถืกเขาย่ำยี ถืกเขาถิ่มป๋า แต่แม่ บ่เคยไปไส
น้ำตาของลูกผู้ชาย ขอล้างใจ ที่มันเน่าเน่า
ตั้งแต่ใหญ่ ขึ้นมาเป็นบ่าว
บ่มีไผฮักเฮา ส่ำแม่กับพ่อ
เขาบ่ฮักกะส่างเถาะ
ใหญ่ขึ้นมาจั่งพ้อดอกผู้สาว
ขี้ร้ายคักแนวฮักเขาเบิดใจ
แจ๋บแป๋ตาย ย้อนคิดนำแต่เขา
หอบหัวใจ กลับมาบ้านเฮา
หนีบ่ม่มเจ้า ดอกเด้ออีแม่
มือปาดน้ำตา กลับมา หาแม่
พาใจอ่อนแอ กลับคืนมาหา
คำปลอบโยน ที่แม่บอกมา ว่าบ่เป็นหยัง
ล้มแล้ว กะลุกขึ้นใหม่
หากวันไหนที่ลูกเจ็บ แม่กะเจ็บ นำคือกัน
หากมื้อได๋ที่ลูกทรมาน แม่ก็ยิ่ง ปวดใจ
ถูกเขาย่ำยี เขาถิ่มเขาป๋า แต่แม่บ่เคยไปไส
น้ำตาลูกผู้ชาย ขอล้างใจ
หากวันไหนที่ลูกเจ็บ แม่กะเจ็บ นำคือกัน
หากมื้อได๋ที่ลูกทรมาน แม่ก็ยิ่ง ปวดใจ
ถูกเขาย่ำยี เขาถิ่มเขาป๋า แต่แม่บ่เคยไปไส
น้ำตาของลูกผู้ชาย ขอล้างใจ ที่มันเน่าเน่า
น้ำตาของลูกผู้ชาย ฮือ ฮือ
ขอคืนใจ กลับมาซบ ไออุ่นฮัก
