ก็แม้เมฆหมอก จะมืดมัวซักเพียงไหน แต่ท้ายที่สุด ก็ห้ามใจอีกไม่ไหว ที่สู้ไป ก็เพราะใจมันทะยาน มุ่งตรงไม่หยุด ฉุดให้ใจหวัง ท้าทายกับเสียงคำรามสุดฟ้าไกล ไม่หยุดยั้ง ทุกลมหายใจ โบยบินไปสู่ฝัน ซักวันคงถึงดวงดาวที่เฝ้ารอ ขอให้สม
ที่ใจต้องการ ทะยานสู่ฟ้ากว้างใหญ่ ที่สูงขึ้นไป อาจต้องเจอกับพายุ (หนทางยังอีกไกล) จะร้ายหรือดี ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ (ฉันยังจะฝ่าไป) อย่าเพิ่งกลัวกับคลื่นลม แค่ฝนพรำจะฝ่าไป ถ้าหัวใจมันทะยาน ก็พบกันที่จุดหมาย
