เหนื่อยก็ต้องยิ้ม ท้อก็ต้องยิ้ม
ทุกข์ก็ต้องยิ้ม แม้ในบางครั้งอยากร้องไห้
ต้องคอยแสดง ว่าฉันนั้นเก่ง
ฉันยังไหว แม้ภายในใจมันแทบไม่มีแรงเดิน
เสียใจก็ต้องยิ้ม ผิดหวังก็ต้องยิ้ม
พ่ายแพ้ยังต้องยิ้ม แม้ภายในใจแตกสลาย
ไม่มีใครสนว่าใจของฉัน ยับเยินเจ็บปวดเพียงใด
มันเหนื่อยล้าจนในบางครั้งอยากหายไป
แต่กลับต้องแสร้งว่าเข้มแข็ง
ต้องคอยแสดง แกล้งว่าเข้มแข็ง
แม้ในบางครั้งฉันหมดแรงก้าวเดิน
ในแต่ละวัน ฉันต้องเผชิญ
เรื่องราวร้อยพันที่ฉันก็ไม่เข้าใจ
ต้องคอยรับมือ กับคำพูดร้อยพัน
ที่คอยทิ่มแทงฝังลึก ในหัวใจ
ที่เขาไม่คิด ว่าเพียงอารมณ์ชั่วคราวที่พูดไป
อาจฝากบาดแผลในใจของฉันจนชั่วชีวิต
เหนื่อยล้า ที่ต้องฝืนทน
ใช้ชีวิต บนโลกแห่งความวุ่นวาย
กับชีวิตที่ยัง มีลมหายใจ
ก็ต้องสู้ต่อไปแม้ในบางครั้งอยากหายไป
เหนื่อยก็ต้องยิ้ม ท้อก็ต้องยิ้ม
ทุกข์ก็ต้องยิ้ม แม้ในบางครั้งอยากร้องไห้
ต้องคอยแสดง แสร้งทำว่าเก่ง
ฉันยังไหว แม้ภายในใจมันแทบไม่มีแรงเดิน
เสียใจก็ต้องยิ้ม ผิดหวังก็ต้องยิ้ม
พ่ายแพ้ยังต้องยิ้ม แม้ภายในใจแตกสลาย
ไม่มีใครสนว่าใจของฉัน ยับเยินเจ็บปวดเพียงใด
มันเหนื่อยล้า จนในบางครั้งอยากหายไป
แต่กลับต้องแสร้งว่าเข้มแข็ง
ผู้คนมากมายรอบกาย แต่กลับต้องเหงาใจ
ผู้คนมากมายรอบกาย แต่กลับไม่จริงใจ
ผู้คนมากมายรอบกาย แต่ไม่มีใครเข้าใจ
ไม่สนใจ และมีแต่คำถากถาง
เหนื่อยก็ต้องยิ้ม ท้อก็ต้องยิ้ม
ทุกข์ก็ต้องยิ้ม แม้ในบางครั้งอยากร้องไห้
ต้องคอยแสดง แสร้งทำว่าเก่ง
ฉันยังไหว แม้ภายในใจมันแทบไม่มีแรงเดิน
เสียใจก็ต้องยิ้ม ผิดหวังก็ต้องยิ้ม
พ่ายแพ้ยังต้องยิ้ม แม้ภายในใจแตกสลาย
ไม่มีใครสนว่าใจของฉัน ยับเยินเจ็บปวดเพียงใด
มันเหนื่อยล้า จนในบางครั้งอยากหายไป
แต่กลับต้องแสร้งว่าเข้มแข็ง
