ทำเพลงเหมือนบันทึกประจำวัน Is real
ทุกเพลงที่ได้ทำมันก็มาจากความคิดเดียว
ไม่ได้อยากหายใจทิ้งมันไปวันๆ
มันเลยไม่มีทางที่กูจะทำนิดเดียว
และกู Keep it real
กูไม่ค่อยฟังพวกคำพูดคมๆ
หลุดมาจาก Loop ออกจากรูปวงกลม
ที่ผ่านมากูก็สู้ ถ้าให้พูดตรงๆ
คือกูไม่เคยอายที่เกิดเป็นลูกคนจน
พ่อแม่กูไม่ได้รวยหรอก
ไม่อิจฉาที่ว่าใครเขาจะรวยก่อน
หลายๆ อย่างมันเป็นไปไม่ได้
เพราะชีวิตมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่ไลฟ์โค้ชหัวคว*บอก
มันต้องเปลี่ยนจากมวยแข็งเป็นมวยอ่อน
ถ้ายังทำไม่ได้ดีไม่ต้องอวยหรอก
ผ่านมานานและความฝันก็ดูใกล้
เหมือนจะดีแต่ไม่ใช่ถ้าไม่ไล่พวกเฮงซวยออก
และเธอเคยเอาไอ้บ้า
ที่มันโกรธรุนแรงเหมือนชาว Saiya
กูเป็นคนนึงที่แตกต่างจากใคร
เธอก็เลยสงสัยทำไมถึงเดาใจยาก
มันเมาในบ้านประจำ
แต่เธอเห็นฉันเป็นดาวในย่านสลัม
จำแทบไม่ได้ว่าเสียอะไรไปบ้าง
แต่ว่าเรื่องของเราฉันก็ไม่พลาดที่จะจำ
1 ปีเต็มกับเส้นทางที่ผิด
กูกลายเป็นเหมือนคนป่วยที่จิต
เสียเธอไปและต้องมาเสียพี่อีก
เป็นเรื่องเหี้*ๆ ในช่วง 20
พ่อยังต้องเข้าออกโรงบาล และแม่กูก็ยังมีหนี้อีก
พี่สาวกูก็ยังต้องลุยกับงาน
กูแม่งต้องสู้กับหัวใจที่ปิด
เจ็บแค่ไหนก็ทนมันไหวอย่างนั้น
ไม่มีสิ่งใดที่เราจะได้ดั่งหวัง
ฉันยังคงต้องอยู่แม้วันนี้ใจมันพัง
เธอก็ไม่ต้องห่วงแค่ปล่อยฉันไว้อย่างนั้น
ด้วยความจริงใจฉันอยากชดใช้วันนั้น
เธอจะมีใครก็ขอให้ได้ดั่งฝัน
ฉันก็ยังต้องอยู่แบบเดิมแบบไร้ความรัก
จำไว้เพียงความแกร่งที่เธอเคยได้จากฉัน
และคืนนี้เมาจนตาจะหลับ
มันไม่มีใครมาชี้ทางสว่าง
คิดไม่เป็นเรื่องเพราะความประสาท
รักไม่มีค่าไปกว่าธนบัตร
สุดท้ายตัวกูเองที่ยังกระจอก
เชื่อว่าความรักไม่มีวันจะหัก
โดนทิ้งให้อยู่คนเดียวตลอด
เหมือนเราโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางปราสาท
และในราตรีที่ไร้ดาวประดับ
คิดถึงอดีตจนใจจะขาด
กับช่วงเวลานึงที่เราเคยประจักร
ว่าความรักไม่ได้เป็นเพียงแค่อากาศ
ชีวิตเหี้*ๆ ไปตามจังหวะ
ตอนที่มีเธอฉันไม่มีทางจะหวั่น
เธอพิเศษกว่าใครจากต่างจังหวัด
แต่แค่ในตอนนี้เราห่างกันว่ะ
หวังให้ชีวิตต่อจากนี้ออกมาดี
หัวกู Spin on da shit บอกมาที
สิ่งใดต้องทิ้ง ตอนไหนต้องยิ้ม
หลุดจากความคิดที่เคยคิดว่ามันดี
ผู้คนมลพิษ Toxic วันละนิด
ท้ออีกเลยมา Rap มาระบายพร้อม Beat
เข้าใจกับชีวิตว่าบางอย่างต้องรอ
แค่อดทนไปก็พอแต่เสือกใจร้อนอีก
เลยกลายเป็นใจพร้อมปิด
มันไม่อยากจะเชื่อใจใคร
แถมไม่รูัทำไปเพื่อใครๆ
และก็เริ่มเย็นชาไม่ว่ากับเรื่องใดๆ
ที่รู้ๆคือไม่จำเป็นต้องพาเพื่อนๆ ไปตาย
ขอบคุณที่ครั้งนึงทุกคนเคยเชื่อใจ High
และเธอ ไม่ว่าจะเลือกใครไป
ฉันไม่รู้หรอกคนที่เธอเลือกในใจ
แต่ไม่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องควายๆ หรอก
เจ็บแค่ไหนก็ทนมันไหวอย่างนั้น
ไม่มีสิ่งใดที่เราจะได้ดั่งหวัง
ฉันยังคงต้องอยู่แม้วันนี้ใจมันพัง
เธอก็ไม่ต้องห่วงแค่ปล่อยฉันไว้อย่างนั้น
ด้วยความจริงใจฉันอยากชดใช้วันนั้น
เธอจะมีใครก็ขอให้ได้ดั่งฝัน
ฉันก็ยังต้องอยู่แบบเดิมแบบไร้ความรัก
จำไว้เพียงความแกร่งที่เธอเคยได้จากฉัน
