เห็นกันอยู่ตำตา ว่าเธอกับเขาเกินคนทั่วไป
พากันไปฮอดขั้นไหน ฉันควรต้องรับรู้มันหรือยัง
ไม่ใช่ธรรมดา ที่เธอเคยบอก ว่ายังคงมีแค่ฉัน
คำว่ารักที่พูดทุกวัน เชื่อได้แค่ไหน
ทำไมต้องออกอาการ ดูเธอลนลาน เหมือนโดนจับได้
สิไปกลัวอีหยัง ถ้าว่าหัวใจของเธอยังมั่นคงพอ
บอกกันได้หรือยัง ว่าวันนี้สองเฮาพอสิไปต่อกันได้บ่
หรือว่าฉันต้องถาม อีกคนที่รอ คนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ
* นี่ใช่ไหมเหตุผล ที่เธอห่างเหินตลอดมา
ถ้าหากบ่ฮักกันแล้ว ก็ควรปล่อยมือ เว้าความจริงโลดสา
** สิได้เจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ บ่ต้องมีเทือหลังเทือใหม่
บ่ต้องมานั่งเดา อาการเบิ่ดใจ คิดว่าเธอแค่อารมณ์บ่ดี
ให้มันเจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ อาจต้องมีน้ำตาบ่เป็นหยัง
อย่างน้อยๆ ก็คุ้ม ได้เห็นทุกอย่าง ที่ผ่านมาว่าหยังเป็นหยัง
มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา
เขาคงได้ใจเธอ ดูไปยังเผลออดยินดีบ่ได้
หมดสิ้นความสับสน ว่าไผเป็นไผ บ่ต้องหาคนแพ้
แค่เธอเองชัดเจน บ่ต้องเกรงใจเลย ที่ผ่านมาก็คงไม่แคร์
ฮู้แล้วว่ามื้อนี้ สิ่งที่ควรดูแล
บ่แม่นคำว่าเฮา มันบ่มีแล้วตั้งดน
* นี่ใช่ไหมเหตุผล ที่เธอห่างเหินตลอดมา
ถ้าหากบ่ฮักกันแล้ว ก็ควรปล่อยมือ เว้าความจริงโลดสา
** สิได้เจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ บ่ต้องมีเทือหลังเทือใหม่
บ่ต้องมานั่งเดา อาการเบิ่ดใจ คิดว่าเธอแค่อารมณ์บ่ดี
สิได้เจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ อาจต้องมีน้ำตาบ่เป็นหยัง
อย่างน้อยๆ ก็คุ้ม ได้เห็นทุกอย่าง ที่ผ่านมาว่าหยังเป็นหยัง
** สิได้เจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ บ่ต้องมีเทือหลังเทือใหม่
บ่ต้องมานั่งเดา อาการเบิ่ดใจ คิดว่าเธอแค่อารมณ์บ่ดี
ให้มันเจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ อาจต้องมีน้ำตาบ่เป็นหยัง
อย่างน้อยๆ ก็คุ้ม ได้เห็นทุกอย่าง ที่ผ่านมาว่าหยังเป็นหยัง
มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา เฮ็ดให้เจ็บอยู่บ่เซา
