ไทบ้านเอ้ย จักแม้นเวรอีหยังข่อย
สาวคนคอย คล้อยทางใหม่
คำสัญญาว่าฮักอ้าย ยามจนให้เจ้าเปลี่ยนคำ
ละเห็นอ้ายเซเจ้าโดดซำ้ ยามตกต่ำเธอหนีหาย
ฮักดูดดื่มล่ะลืมไว มาหน่ายใจ ผู้หญิงเด้
นี่ล่ะหนอน้ำใจผู้หญิงหลอก
หาทางออกปั๊บแปบแสบคักหลาย
เห็นอ้ายเซ เจ้าซ้ำเดินย้ำใจ
เจอคนใหม่เปิดออดหลอดฮอดบ่แคร์
ไหนรักแท้ที่เธอเคยเพ้อพร่ำ
ไหนล่ะความจริงใจบ่ตอแหล
อ้ายดวงตกหวังยกใจให้ดูแล
คือโพดแท้ขอน้ำใจให้น้ำตา
นี่บ่หล่า บ่หล่าเจ้าของคำว่าฮัก
อ้ายเสียหลัก ว่าสิมาพักเศร้า อาศัยเจ้าตื่มแฮง
อ้ายขาดแบงค์ เจ้าแหล่งๆ บ่คืนหลัง
เป็นตาซังน้อคน ฮู้ว่าจน เฮ้อ.. บ่มาใกล้
หลบหน้าหาย ไม่มีไลน์ ไม่มีโทร
อ้ายเซโซ เจ้าเซย์โน โถใจร้าย
อ้ายดวงตกอกหัก เจ้าฮักใหม่
สัญญาใจเสื่อมสลาย เพราะอ้ายจน
ไปคบคนมาดผู้ดี มีเก๋งขับ
แฟนปิคอัพมือเก้าเจ้าบ่สน
ยุคสมัย พรากฮักแท้ไปจากคน
แค่ไอโฟนหนึ่งเครื่องก็เปลืองตัว
จ่ายไปทั่ว ไปทั่ว ไผเงินชัวร์เจ้าฮัก
คนเสียหลัก บ่มีเงินหล่อเลี้ยง หัวใจเจ้าบ่แคร์
เปิดแท้แล่ เข้าห้างแวะกาแฟดัง
ฮ้านก๋วยเตี๋ยวริมทาง คงบ่สน เฮ้อ
