เธอกับฉันแค่เพื่อนพักใจ แต่ฉันคิดไปไกลแสนไกล
ไม่ต้องการจะเป็นเพื่อนใคร เปลี่ยนได้ไหมเป็นคนรู้ใจ
แค่ที่พักพิงยามเธอเหงา ไม่มีคำว่าเราต่อให้รักเธอเท่าไร
ใจมันล้ำเส้นเกินไกลเกินเพื่อนกัน
สุดท้ายก็กลายเป็นฉันที่แพ้ให้ความใกล้ชิด
สุดท้ายไม่เคยจะยั้งหัวใจได้เลยสักนิด
ยังไงก็ต้องหวั่นไหว ทุกครั้งที่สบตาเธอ
ยังเป็นอย่างนั้นเสมอ กับเธอฉันคิดไปไกลแล้ว
ฉันก็รู้เธอมีสัมพันธ์ ระหว่างกันมันควรจบลงแค่นั้น
ไม่ควรคิดไม่ควรคาดหวัง เธอเหงาเมื่อไรก็เจอหน้ากัน
ไม่ได้เป็นอะไรต่อกัน คือข้อตกลงของเธอกับฉัน
แม้ว่าเรานอนกอดกัน
เธอกับฉันแค่เพื่อนพักใจ แต่ฉันคิดไปไกลแสนไกล
ไม่ต้องการจะเป็นเพื่อนใคร เปลี่ยนได้ไหมเป็นคนรู้ใจ
แค่ที่พักพิงยามเธอเหงา ไม่มีคำว่าเราต่อให้รักเธอเท่าไร
ใจมันล้ำเส้นเกินไกลเกินเพื่อนกัน
แม้เมื่อคืนมันจะดี มันจะดีแค่ไหน
ตื่นขึ้นมาต้องทำใจว่าเธอคงต้องไป
ในเมื่อเราเป็นแค่เพื่อน ไม่ได้เป็นอะไร
ไม่ต้องคอยมาใส่ใจเธอก็แล้วกันไป
แต่ฉันไม่โทษใครๆ เป็นฉันที่คิดไปไกล
คิดถึงแค่เธอในใจ ผิดเองที่รู้สึกก่อนใช่ไหม
ฉันก็รู้เธอมีสัมพันธ์ ระหว่างกันมันควรจบลงแค่นั้น
ไม่ควรคิดไม่ควรคาดหวัง เธอเหงาเมื่อไรก็เจอหน้ากัน
ไม่ได้เป็นอะไรต่อกัน คือข้อตกลงของเธอกับฉัน
แม้ว่าเรานอนกอดกัน
เธอกับฉันแค่เพื่อนพักใจ แต่ฉันคิดไปไกลแสนไกล
ไม่ต้องการจะเป็นเพื่อนใคร เปลี่ยนได้ไหมเป็นคนรู้ใจ
แค่ที่พักพิงยามเธอเหงา ไม่มีคำว่าเราต่อให้รักเธอเท่าไร
ใจมันล้ำเส้นเกินไกล
เธอกับฉันแค่เพื่อนพักใจ แต่ฉันคิดไปไกลแสนไกล
ไม่ต้องการจะเป็นเพื่อนใคร เปลี่ยนได้ไหมเป็นคนรู้ใจ
แค่ที่พักพิงยามเธอเหงา ไม่มีคำว่าเราต่อให้รักเธอเท่าไร
ใจมันล้ำเส้นเกินไกลเกินเพื่อนกัน
เกินเพื่อนกัน
