ดอกคูนเหลืองงามอร่ามตา ได้เวลาสงกรานต์ปีใหม่ไทย
ปีก่อนก่อเจดีย์ทราย น้องยังมีอ้ายเคียงใจอธิษฐาน
สบตาสาบานเอ่ยคำ พร่ำวอนให้ฮักยิ่งยืนนาน
โชคชะตาพัดพาให้จากกัน พอสิ้นสงกรานต์อ้ายก็เข้าเมืองกรุงฯ
ตึกสูงพาใจอ้ายเปลี่ยน ลืมส้มผักเสี้ยนแกงผำตำบักหุ่ง
จำบ่ได้เคยสุมไฟไล่ยุง แสงสีแต่งปรุงลืมก้อยกุ้งคั่วจินูน
(ลำแพน) วันหมุนเคลื่อนปีเดือนแถมถ่าย วันหมุนเคลื่อนปีเดือนแถมถ่าย
คนหลั่งล่ายๆ มาสรงน้ำวัดเฮา น้องเหม่อเศร้าความเก่าซูนคิง
น้ำตาหยดติ๋งๆ ผ่าลงสองแก้ม
แนมไปพุ้นคูนบานเหลืองอ่อน แนมไปพุ้นคูนบานเหลืองอ่อน
คิดเห็นอ้อนต้อน ตอนอ้ายฮักนาง ใจบ่ว่างมีพี่คนคนเดียว ตอนนี้เหลียวหาไผบ่มีชายน้อง
กอดประคองสองเฮาพร่ำวอน บ่อายภมรที่บินว่อนอยู่ไปมา
ผมน้องสอดแซมมาลา อ้ายยังบอกว่างามหลายแก้มจูนพูน
ถิ่นอีสานเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยว ต้นไม้แห้งเหี่ยวอ้ายบ่มาสงกรานต์
ผู้สาวเก่าน้ำตาย้อยใส่ขัน คิดฮอดแต่วันก่อเจดีย์ทราย
(ลำแพน) ยังจำได้สัญญาใจปากเปล่า ยังจำได้สัญญาใจปากเปล่า
อ้ายสิฮักแต่เจ้าโอ๊ยคำเว้าผู้ใด๋ ลืมดอกไม้จูนพูนคูนบาน ลืมดอกไม้จูนพูนคูนบาน
อ้ายเอาวันสงกรานต์สั่งกันน้ออ้าย
ป่านกบเข้าไงมิดหายไปจ้อย เงียบป่านหอยโตนน้ำแท้น้อพี่
ไลน์มาบอกว่าอ้ายขอโทษอีหลี มาอยู่ทางนี้หลอยมีผู้สาวใหม่
(เต้ย) เจ็บใจป่านไฟลนจี้ เจ็บใจป่านไฟลนจี้
ให้ลืมทันทีน้องเฮ็ดใจบ่ผ่าน เห็นดอกคูนบานมันตำใจตึ้งๆ ตึ้งๆ ตึ้งๆ ตึ้งๆ
คิดถึงอ้ายอยู่เสมอ น้ำล้นเอ่อจากตาสองหน่วย น้ำล้นเอ่อห่งตาสองหน่วย
สองแก้มคนสวย มีรอยเปื้อน มีรอย...เปื้อน...
