คงมีแต่ตัวฉันที่แตกสลาย
เป็นผู้โชคร้ายให้ต้องผิดหวัง
เมื่อพยายามให้ใจใครไปกี่ครั้ง
ต้องอยู่ลำพัง ดังโชคชะตา
เมื่อไหร่ที่ฉันรักใคร
ฉันต้องเป็นคนเสียใจ
เราพยายามแค่ไหน ก็มีแต่เราใช่ไหมที่รู้
แตกสลายกี่ครั้ง ก็ยังต้องทนอยู่
เพื่อกอบกู้ เศษหัวใจ ฉันไว้
ยังคงเป็นฉันใช่ไหม นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้
ยังต้องเหงา ไม่ว่าฤดูกาลไหน
เพราะพยายามแค่ไหนก็มีแต่เราใช่ไหมที่รู้
Solo
แสงอาทิตย์ยามเช้าที่สะท้อนลงมา
ไม่อาจเยียวยา ความมืดในใจฉัน
เมื่อพยายามขอพรใด จากดวงจันทร์
ยังต้องผิดหวัง ดังโชคชะตา
เมื่อไหร่ที่ฉันรักใคร
ฉันต้องเป็นคนเสียใจ
เราพยายามแค่ไหน ก็มีแต่เราใช่ไหมที่รู้
แตกสลายกี่ครั้ง ก็ยังต้องทนอยู่
เพื่อกอบกู้ เศษหัวใจ ฉันไว้
ยังคงเป็นฉันใช่ไหม นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้
ยังต้องเหงา ไม่ว่าฤดูกาลไหน
เพราะพยายามแค่ไหนก็มีแต่เราใช่ไหมที่รู้
ฉันภาวนากับฟ้าดวงดาวที่แสนไกล
ถ้าฉันรักใคร ให้ฉันไม่ต้องเสียใจ
เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันรักใคร
ฉันต้องเป็นคนเสียใจ
เราพยายามแค่ไหน ก็มีแต่เราใช่ไหมที่รู้
แตกสลายกี่ครั้ง ก็ยังต้องทนอยู่
เพื่อกอบกู้ เศษหัวใจ ฉันไว้
ยังคงเป็นฉันใช่ไหม นักสะสมความเศร้าที่เขาบอกไว้
ยังต้องเหงา ไม่ว่าฤดูกาลไหน
หรือเพราะว่าฉันลืมไป คนที่ใช่นั้นไม่ต้องพยายาม