นั่งมองดูนาฬิกา กับเวลาที่มันเดินช้าๆ
เดินหมุนและเปลี่ยนไป ค่อยๆ วนเวียนไป ทุกๆ วันเหมือนเดิม
แต่ใจยังคงเหมือนเดิม อยู่ที่เดิมเป็นแบบเดิมซ้ำๆ ที่ไม่เคยมีใคร
ไม่รู้เพราะเหตุใด ต้องอยู่อย่างเหงาใจ
มันต้องมีเหตุผลในทุกการกระทำ
จะให้ไปบอกใครละให้มาเป็นคนฟัง
มันก็ดีอยู่แล้วที่ไม่มีคนจำ เลือกเองเจ็บเองโทษใครที่เป็นคนทำ
ไม่เคยมีใครให้นอนกอด ทุกครั้งที่เข้านอน
อีกนานแค่ไหนที่ยังต้องอยู่คนเดียว
ทุกครั้งที่ฉันต้องอยู่แบบเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในคืนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธออยู่ข้างกาย
อีกครั้งคนเดียวเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธอมีแต่น้ำตา
อยู่คนเดียวนี้มันก็ดี แต่ตอนที่เหงาเมื่อเราต้องการ
สุดท้ายแล้วมันไม่มีใคร คนปลอบใจก็ยังไม่มี
ต้องแกล้งแสร้งทำเป็นแข็งแรง อยู่ทุกครั้ง
ความเหงาที่อยู่เคียงกัน ต้องผ่านพ้นไปกี่คืนวัน
ลองแหงนมองที่ดวงจันทร์
ก็กลายเป็นจันทร์ที่ว่างเปล่า กลายเป็นจันทร์ไร้เรื่องราว
ไม่เคยขอพรไม่เคยอ้อนวร ไม่เคยเรียกร้องที่จะได้มา
ไม่เคยทำใจ แต่รู้และเข้าใจ ยอมรับมันทั้งน้ำตา
มันต้องมีเหตุผลในทุกการกระทำ
จะให้ไปบอกใครละให้มาเป็นคนฟัง
มันก็ดีอยู่แล้วที่ไม่มีคนจำ
เลือกเองเจ็บเองโทษใครที่เป็นคนทำ
ไม่เคยมีใครให้นอนกอด ทุกครั้งที่เข้านอน
อีกนานแค่ไหนที่ยังต้องอยู่คนเดียว
ทุกครั้งที่ฉันต้องอยู่แบบเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในคืนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธออยู่ข้างกาย
อีกครั้งคนเดียวเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธอมีแต่น้ำตา
ทุกครั้งที่ฉันต้องอยู่แบบเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในคืนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธออยู่ข้างกาย
อีกครั้งคนเดียวเดียวดาย
เปียกไปด้วยน้ำตา Know why know why
ในตอนนี้ฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ไม่มีเธอมีแต่น้ำตา