แพ้ไม่ได้เป็นพระ ชนะไม่ได้เป็นมาร
แต่คนที่แพ้ มันเป็นตัวฉันที่เจ็บอยู่ตรงนี้
แพ้มันก็คือแพ้ เหตุผลมันไม่ต้องมี
แค่ยอมรับความจริงโดยดี ว่าเธอหมดใจ
*รักมันก็เหมือนเกม ใครชนะเกม ก็ได้ไปต่อ
คนแพ้ มันก็ต้องพอ ไม่ควรเฝ้ารอ ต้องเข้าใจ
**ว่าคนที่มันแพ้ ก็คือทำได้แค่ต้องลืม
ที่ผ่านมาหัวใจเธอให้ยืม
เมื่อเธอจะเอาคืนก็ต้องให้ไป
คนที่มันแพ้ ก็คือทำได้แค่เข้าใจ
เมื่อมันถึงเวลาของคนใหม่
คนที่แพ้ก็ต้องดูแลหัวใจ ของตัวเอง
แพ้ก็แค่ยอมรับ ว่ารักคือการแข่งขัน
คนที่แพ้ไม่มีรางวัล เพื่อปลอบใจ
(ซ้ำ *, **)
สุดมือมันยื้อไม่ไหวก็ต้องปล่อย
อย่างน้อยจะได้ไม่เจ็บกว่านี้
คนที่แพ้ก็รู้ที่ยืนมันไม่มี
พยายามแค่ไหน ยิ่งใกล้ก็ยิ่งห่าง
หมดทางจะรั้งและดึงเธอไว้
คนที่แพ้ไม่ว่าจะรักมากเท่าไร
สุดท้าย เขาไม่จำ