คงเป็นเพราะความเคยชิน
เลยไม่พิเศษเหมือนก่อน
แต่ตอนนี้มันเกินจริง
สีหน้าของฉันเริ่มถอด
อ้อนวอนถึงไม่มีจริง
ให้เธอได้อยู่ด้วยต่อ
ขอร้อง เธอช่วยกลับมา
แววตาเธอที่มีให้มองทุกครา
ใบหน้าเธอที่ฉันเคยมองอยู่ทุกวัน
ยิ้มจากเธอไม่รู้กี่ครั้งที่ยืมมา
และ จำได้ทุกประโยคที่เธอเคยบอกไว้ทุกคำ
เธอเคยบอกว่าทำอะไรอย่าวู่วาม รู้ว่าเธอเป็นห่วงทุกที
ความห่วงใยที่ฉันเคยมี ฉันควรจะดีกับเธอกว่านี้
ถ้ามีพรุ่งนี้ โดยไม่มีเธอ ฉันไม่รู้ต้องทำเช่นไร (ฉันไม่รู้ต้องทำเช่นไร)
และถ้าดีกว่านี้ ฉันคงมีเธอ เราคงไปได้อีกแสนไกล
เพิ่งรู้สึกตัวอีกครั้ง ว่าเธอสำคัญ
และฉันละเมออีกครั้ง ว่าอยู่ด้วยกัน
I don't wanna wake up right now
คิดถึงคนที่ถามว่าไหวเปล่า
และฉันทรมานมากกว่าใจร้าว
ตอนเธอไปไม่ทันตั้งตัว
ถ้าให้แลกอะไรแล้วเธอกลับมาได้คงไม่เหลืออะไร
แม้ว่าเธอจะไป ก็หวังว่าเธอจะมีฉันอยู่ในใจ
ได้แต่คิดไปเองว่าอยู่ตรงนี้เธอมีสีหน้ายังไง
ก่อนที่เธอจะไปช่วยคุยกับฉันสักหน่อยได้ไหม
ถ้ามีพรุ่งนี้ โดยไม่มีเธอ ฉันไม่รู้ต้องทำเช่นไร (ฉันไม่รู้ต้องทำเช่นไร)
และถ้าดีกว่านี้ ฉันคงมีเธอ เราคงไปได้อีกแสนไกล (เราคงไปได้อีกแสนไกล)