น้ำตาพี่แตกใน ช้ำใจที่น้องมาบอกลา
ทิ้งพี่ให้นอนเหว่ว้า พูดจาดูช่างง่ายดาย
น้ำตาพี่แตกนอง เฝ้ามองดูน้องเดินจากไป
พี่ต้องยอมเธอใช่ไหม หัวใจมันแทบวายวาง
แม่สาวแก้มเรื่อ แม่เนื้อตัวอุ่น
พี่เคยนอนหนุนตักเจ้าจนสาง
ทั้งที่ก็บอก ว่ารักไม่จาง
แต่ว่าน้องนางมาเปลี่ยนแปร
รอบจูบเบา ที่ตรงหน้าผาก
ซึ่งเธอได้ฝากดังแผล
จะเจ็บระกำช้ำไปจนแก่
ไม่ลืมเลยแม่ขวัญใจ
น้ำตาพี่แตกนาน เนิ่นนานยังไม่คิดเปลี่ยนใจ
ขอรอคอยอยู่ได้ไหม หัวใจพี่ไม่หวั่นไหว ถึงวายวาง
แม่สาวยิ้มรื่น แม่ชื่นใจพี่
กลิ่นผมที่ดมยังค้าง
ถึงเจ้าจะจาก ถึงตัวจะห่าง
แต่รักไม่จางจากใจ
รอยจูบเบาๆ ที่ตรงหน้าผาก
ซึ่งเธอได้ฝากเอาไว้
จะเจ็บจะจำ จะช้ำเท่าไร
ไม่ยอมให้ใครจูบซ้ำ
แม่สาวแก้มเรื่อ แม่เนื้อตัวอุ่น
พี่เคยนอนหนุนตักเจ้าจนสาง
ทั้งที่ก็บอก ว่ารักไม่จาง
แต่ว่าน้องนางมาเปลี่ยนแปร
รอยจูบเบาๆ ที่ตรงหน้าผาก
ซึ่งเธอได้ฝากดังแผล
จะเจ็บระกำช้ำไปจนแก่
ไม่ลืมเลยแม่ขวัญใจ
จะเจ็บจะจำ จะช้ำเท่าไร
ไม่ยอมให้ใครจูบซ้ำ
