ไม่สน ไม่แคร์ แค่นี้ก็แย่รู้มั้ย
ยังจะมาพูดจาทำร้าย เฉือนใจให้ตายทั้งเป็น
เพราะเธอรู้ว่าฉันรักเธอ เลยจะทำอะไรก็ได้
และก็เพราะว่าเธอรู้ไง ว่าหันมาเมื่อไหร่ก็เจอ
มีหน้าที่คือยอมให้เธอทำร้าย เป็นของตายในสายตาเธอ
ต้องทำเหมือนรับได้เสมอ แล้วบอกเธอว่าไม่เป็นไร
ฉันก็คนมีลมหายใจ มีจิตใจไม่ใช่ของเล่น
รู้สึกได้แล้วก็ร้องไห้เป็น ไม่เห็นเธอสนใจไม่เคย
มีแค่เธอไม่แลไม่มองคนไหน เธอทำไมใจร้ายมากเลย
นานแค่ไหน ต้องทนต้องเฉย พูดอย่างเคยว่าไม่เป็นไร
ความจริงคือฉันเจ็บนะ แต่รักเกินกว่าจะไปไหนได้
เธอพูดแรง และไม่แคร์อะไร รู้มั้ยว่าแต่ละคำนั้นมัน
เฉือนใจกันทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันมีแต่รอยแต่รอย
ไม่รักไม่ว่าอย่างน้อยก็สงสารกัน
เฉือนใจไปทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันค่อยค่อยเหลือน้อยลงทุกวัน
หมดใจเมื่อไหร่เมื่อนั้น ถ้าหมดรัก หมดแล้วก็หมดเลย
ความจริงคือฉันเจ็บนะ แต่รักเกินกว่าจะไปไหนได้
เธอพูดแรง และไม่แคร์อะไร รู้มั้ยว่าแต่ละคำนั้นมัน
เฉือนใจกันทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันมีแต่รอยแต่รอย
ไม่รักไม่ว่าอย่างน้อยก็สงสารกัน
เฉือนใจไปทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันค่อยค่อยเหลือน้อยลงทุกวัน
หมดใจเมื่อไหร่เมื่อนั้น
เฉือนใจกันทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันมีแต่รอยแต่รอย
ไม่รักไม่ว่าอย่างน้อยก็สงสารกัน
เฉือนใจไปทีละน้อยละน้อย เฉือนจนมันค่อยค่อยเหลือน้อยลงทุกวัน
หมดใจเมื่อไหร่เมื่อนั้น ถ้าหมดรัก หมดแล้วก็หมดเลย
หมดใจเมื่อไหร่ เมื่อนั้น
จะไม่มีฉันในชีวิตเธออีกเลย