จะบอกว่าเกลียดก็ยังไม่เชิง
แค่ไม่ชื่นชอบเพราะดูๆ แล้ว คิดว่าไม่ใช่ทาง
365 วัน มาบอกรักกันในวันนี้ ฉันก็เลยยังไม่ค่อยอิน
เบื่อ เบื่อหน่ายที่ต้องทน
เห็นคนรักกันหวานชื่นไร้มารผจญ
บอกตัวเอง ไม่นานก็ผ่านพ้น อีกไม่นานเดี๋ยวฉันก็ต้องลืม
แค่วันหนึ่งวัน ไม่ได้สำคัญ แต่ทำไมตัวฉันถึงต้องรู้สึก
เหงา เปล่าเปลี่ยว โดดเดี่ยวเดียวดายอ้างว้าง
ท่ามกลางหมู่ดาวนับร้อยนับพัน ร้อยเรียงเรื่องราวทุกความสัมพันธ์
ไร้ซึ่งขอบเขตความเป็นอนันต์ หรือการมีรัก มันก็คงจะดีเหมือนกัน
วาเลนไทน์
14 กุมภาวันธรรมดา ไม่มีความรักให้จินตนา
วาเลนไทน์
ไม่มีผู้ใดคิดจะแลเหลียว อยู่เพียงลำพังแค่ตัวคนเดียว
วาเลนไทน์
มีไหมสักคนที่จะรักกัน มีไหมสักคนที่จะผูกพัน
วาเลนไทน์
จับมือเคียงข้างกันในทุกวัน เปรียบดั่งดวงดาวคู่กับพระจันทร์
ใจนึงมันก็กลัว ความรักจะทำให้ผิดหวัง
ใจนึงมันก็รอ จะเจอรักแท้เข้าสักวัน
ใจหนอใจ สับสนวกวนสะเหลือเกิน
บางคนก็ผ่านมาและก็เดินผ่านไป
ทิ้งรอยบาดแผลไว้ตรงที่หัวใจ
ความเหงาคลืบคลานบางคราก็อยากจะเริ่มต้นใหม่
ลองดูอีกครั้ง ถ้าผิดหวัง ก็ให้มันรู้ไป
วาเลนไทน์
14 กุมภาวันธรรมดา ไม่มีความรักให้จินตนา
วาเลนไทน์
ไม่มีผู้ใดคิดจะแลเหลียว อยู่เพียงลำพังแค่ตัวคนเดียว
วาเลนไทน์
มีไหมสักคนที่จะรักกัน มีไหมสักคนที่จะผูกพัน
วาเลนไทน์
จับมือเคียงข้างกันในทุกวัน เปรียบดั่งดวงดาวคู่กับพระจันทร์
วาเลนไทน์
14 กุมภาวันธรรมดา ไม่มีความรักให้จินตนา
วาเลนไทน์
ไม่มีผู้ใดคิดจะแลเหลียว อยู่เพียงลำพังแค่ตัวคนเดียว
วาเลนไทน์
มีไหมสักคนที่จะรักกัน มีไหมสักคนที่จะผูกพัน
วาเลนไทน์
จับมือเคียงข้างกันในทุกวัน เปรียบดั่งดวงดาวคู่กับพระจันทร์
