ก็อาจเป็นเพราะว่าฉันนั้นเลือกทางเดิม
แต่เธออยู่ในใจ เป็นเรื่องในใจ
ให้ฉันพูดออกไปเพื่อเดินตรงไป
ก็ฉันพูดไม่เพราะ เธอจึงเลือกทางเดิน
แต่ตลอดเวลาที่มันเดินไป
เปลี่ยนเข็มนาฬิกาให้เดินเกินใจจะไปถึง
ถ้าเธอเข้าใจในฝันนั้นคงจะมีความหมาย
ฉันแค่แต่งเพลงให้คนได้ฟัง จากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
แค่ได้ขับรถไปในที่สูง เพื่อได้เสพหมอกยามสาย
เพียงใจรับรู้และเธอได้ยินจากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
เมื่อรู้สึกเหงาเดียวดาย
เวลาทำเพลงและมีคนร้องได้
คือความรู้สึกมันเกินกวีที่ได้ถูกเขียนไป
เหมือนกูยังเถียงกับตัวเอง เหมือนร่างกูฝังอยู่ในเพลง
ดวงใจผมหายไปในเมน
เหมือนดวงใจนั้นมันได้หายไปบนฟ้า
มันยากเกินจะกลับมา เหมือนว่าชีวิตกูติดในจิตนาการ
ทุกครั้งที้เดินไปตามทาง ไม่อาจจะทิ้งหรือควรวาง
และฉันควรจะมองออกไป
ตราบใดมีแสงที่ยังนำทางเธอคงได้ยินจินตนาการ
แต่ใจก็รู้ฉันไม่เก่งกว่าใคร
แต่คงไม่นานเกินความพยายาม เดินทางตามใจเล่าเรื่องนำทาง
ถ้าเธอเข้าใจในฝันนั้นคงจะมีความหมาย
ฉันแค่แต่งเพลงให้คนได้ฟัง จากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
แค่ได้ขับรถไปในที่สูง เพื่อได้เสพหมอกยามสาย
เพียงใจรับรู้และเธอได้ยินจากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
เมื่อรู้สึกเหงาเดียวดาย
ตราบตะวันจะลับฟ้า ตราบที่เธอยังได้ยินฉัน
ตราบที่ดาวยังส่องแสง ให้คนธรรมดาได้มองไปบนนั้น
มองที่ฟ้าไกล กูมองออกไปตรงที่ปลายฟ้า
มีชื่อเสียงเงินทอง บางทีก็เหนื่อยล้า
กูยังเถียงกับตัวเอง เหมือนร่างกูฝังอยู่ในเพลง
ดวงใจผมหายไปในเมน
ก็อาจเป็นเพราะว่าฉันนั้นเลือกทางเดิม
แต่เธออยู่ในใจ เป็นเรื่องในใจ
ให้ฉันพูดออกไปเพื่อเดินตรงไป
ก็ฉันพูดไม่เพราะ เธอจึงเลือกทางเดิน
แต่ตลอดเวลาที่มันเดินไป
เปลี่ยนเข็มนาฬิกาให้เดินเกินใจจะไปถึง
ถ้าเธอเข้าใจในฝันนั้นคงจะมีความหมาย
ฉันแค่แต่งเพลงให้คนได้ฟัง จากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
แค่ได้ขับรถไปในที่สูง เพื่อได้เสพหมอกยามสาย
เพียงใจรับรู้และเธอได้ยินจากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
เมื่อรู้สึกเหงาเดียวดาย
ถ้าเธอเข้าใจในฝันนั้นคงจะมีความหมาย
ฉันแค่แต่งเพลงให้คนได้ฟัง จากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
แค่ได้ขับรถไปในที่สูง เพื่อได้เสพหมอกยามสาย
เพียงใจรับรู้และเธอได้ยินจากถิ่นดินแดนเจียงฮาย
เมื่อรู้สึกเหงาเดียวดาย