เนื้อเพลง เสียงจากเด็กวัด YOUNGOHM
ค่าของคนไม่ได้วัดกันที่ทอง
มนุษย์หน่ะเหมือนกันแต่ต่างแค่มุมที่มอง
แค่กลัวจะมีสักวันนึงที่กูจะไม่มีที่นอน
กูเลยคิดว่ากูไม่ได้รวยกูก็แค่ money long
ใช้ชีวิตมันอยู่ที่ครรที่ลอง
ความสุขคนอยู่ที่วิธีที่มอง
เมื่อก่อนไม่มีเงินกูเรียนอยู่วัดธาตุทอง
แต่กูมีความสุข แค่ได้นึกถึงวันหยุด
แค่กูได้แร็ปกับทุกคนในวันศุกร์
ไม่ต้องมีเงินแต่เมื่อก่อนยังสนุก
เดี๋ยวนี้มี kush เพื่อนระวังมึงจะทรุด
และยังคงที่จะแร็ปไปจนกว่าโลกจะหยุด หมุน
แม้วันนึงแฟนคลับจะไม่อุดหนุน
จนกว่าจะถึงวันที่ต้องขุดหลุม
คงเเป็นพราะกูแน่วแน่และกูสุขุม
และมึงจะเห็นได้เลยว่ากูไม่เคยจะมีสักตอนที่กูไม่สุขสม
ถึงคุณจะพยายามจะเข้ามาฉุดผม ah
ชีวิตเหมือนอยู่ในฝันอย่าเข้ามาปลุกผม ah
และมันไม่มีสักทางที่คุณจะหยุดผม
หรือฉุดผม เพราะเพลงผมคือความเป็นจริง
จะเกิดเป็นชาวนาหรือว่าเกิดเป็น king
สุดท้ายก็กลายเป็นดิน
ฝันที่ว่าทุกคนจะเท่าเทียม
หวังไว้สักวันมันคงจะกลายเป็นจริง
เมื่อก่อนกูคิดว่ากูรวยนะเว้ย แต่พอนึกถึงสมัยที่ต้องประหยัดเงินค่าขนมไปอัดเพลง ต้องไปเป็นเด็กเสิร์ฟ MK ต้องไปยืนถือป้ายคอนโดอยู่ริมถนนอ่ะ กูก็คิดว่ากูไม่ได้รวยและหว่ะ กูแค่มีตังค์ทำสิ่งที่กูรักไปได้อีกนานๆแค่นั้นแม่งพอแล้ว
มันไม่ผิดที่เกิดเป็นคนจน
ดีซะอีกมันเพราะมึงหน่ะคงทน
ฝันให้ไกลและจงทะนงตน
และมึงก็แค่สู้เหมือนอาจารย์ปรีดี พนมยงค์
เกิดอะไรใน 2475
หนังสือเรียนมีไม่ถึง 6-7 หน้า
มันเกิดการปฏิวัติ แต่ไม่สามารถจะปริทัศ กูเลยไม่รู้ถ้าพูดไปกูจะโดนเก็บป้า ahh
เอาเป็นว่ามึงไปดูกันเอง
หน้าที่กูกูก็แค่แร็ปบรรเลง
แร็พในตลาดไม่ถูกใจกูเลยต้อง rap again
มันมีแต่ rap pretend แต่กูไม่ได้ rap againts อ่ะ
แร็ปอะไรก็แร็ปไปดิ
ไม่พอใจจะแซะก็แซะไปดิ
และและและและและอ่ะและไง
ไม่ได้มีส่วนขับเคลื่อน ใดใดใน rap ไทยหนิ ah
และกูไม่ด่าใครก่อนบน The internet
บางคนบอกว่ากู Best in the business
แต่กูไม่ได้ต้องการเป็น The richest
กูแค่ไม่คุยกะ Fake bitches
กูทำเพลงทุกวันให้เหมือนกะวันแรก
ถามตัวเองประจำมึงทำไปเพื่ออะไรกันแน่
เพราะกูอาจจะหลงกะชื่อเสียงเงินทอง
เหมือนโครงการรัฐที่แม่งรอแต่เงินทอน
กูทำเพลงเพราะว่ากูสนุก ah
สมัยอยุ่ธาตุทองกูไม่เคยห่างสมุด ah
สมัยนั้นอัดเพลงต้องแคะกระปุก
ตอนนี้กูจะไม่ยอมให้ใครทำแร็ปของกูสะดุด
กูทำเพลงแค่เพราะว่ากูสนุกหว่ะ
ไม่ต้องเถียงกันหรอกว่ากูสุดไม่สุด
ถ้าชีพจรกูยังไม่หยุดกูว่ากูยังไม่สุดหว่ะ
และนี้คือเสียงจากเด็กวัด…
