เขียนฉันเขียนลงไปถึงใครบางคน
เขียนฉันเขียนในใจคล้ายต้องจำนน
เขียนเอาไว้ให้จำ ย้ำเอาไว้ว่าใครที่คอยทำร้าย
ฝังเอาไว้ในกาย ซ้ำรอยที่เจ็บ
ฝังเอาไว้ในใจ แผลเดิมที่เก็บ
ลึกลงไปข้างใน ฉันยังคงเก็บไว้ ทุกความทรงจำ
ไม่ว่าดีหรือร้าย ไม่ว่าเคยรักเท่าใด
แม้ว่าเธอจะไป ฉันจะปล่อยเธอไป
ฉันปล่อยเธอไปได้แล้ว
ปล่อยให้เธอนั้นเดินออกไป ใจด้านชาเพียงใดทั้งที่เคยจะตายกับเธอ..คงรู้
ฉันปล่อยเธอไปได้แล้ว
ปล่อยให้เธอนั้นเดินจากไป
ใจฉันชาเพียงใด ทั้งที่เคยจะตายกับเธอ
รักไม่ได้สมบูรณ์แบบ
บางคนได้คบกันไปจนแต่ง
บางคู่ก็คบกันไปจนแก่
รักมันก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละ
แต่ว่ารักที่งดงามที่สุด
อาจไม่ใช่รักแรกพบที่เราคิดกันอยู่
อาจไม่ใช่รักครั้งแรกตอนที่เราได้จูบ
แต่คือการรักคนเดียวแล้วก็พร้อมจะหยุด
ก่อนที่จะจุดบุหรี่ข้างหน้าต่าง
ฉันคิดเรื่องทั้งหมดเรื่องทั้งมวลที่ได้ผ่าน
ฉันเห็นคนรักกันตอนที่ฟ้าใกล้สว่าง
ฉันตอบคำถามตัวเองว่ารักมีจริงหรือเปล่า
หรือแค่เราได้รักกันพอไม่นานแล้วก็จาก
หรือเป็นแค่เรื่องสั้นที่ได้พบที่ได้ผ่าน
ชีวิตจริงมันไม่ใช่ นิทานที่ได้อ่าน
อย่างน้อยสิ่งที่ยืนยันว่ามันเคยเกิดขึ้นจริงก็คงมีเพียงรูปถ่าย
ฉันปล่อยเธอไปได้แล้ว
ปล่อยให้เธอนั้นเดินออกไป ใจด้านชาเพียงใดทั้งที่เคยจะตายกับเธอ..คงรู้
ฉันปล่อยเธอไปได้แล้ว
ปล่อยให้เธอนั้นเดินจากไป
ใจฉันชาเพียงใด ทั้งที่เคยจะตายกับเธอ
