เมื่อเราสองคนไม่ค่อยพูดกัน ยิ่งนานนับวันสองเราเริ่มเปลี่ยน เปลี่ยนแปลงจากคนที่เคยคุ้นเป็นคนที่เหินห่าง
ต่างคนคิดไปว่ามีเรื่องราว ต่างใจคิดกันไปเองทุกอย่าง ต้องไกลห่าง เปลี่ยนแปลงความรักเป็นการเฉยชา
เปลี่ยนวันที่มีความหมาย กลับกลายเป็นวันที่ดูไร้ค่า เมื่อเธอก็ยังไม่พูดจา และฉันก็ทำเป็นเฉยชา
* นี่คือตอนจบของคนไม่พูดกัน ยิ่งนานก็ยิ่งเหินห่าง มีแต่วันเวลาที่สูญเปล่า
เพราะความไม่เข้าใจกันแค่นิดเดียว จึงทำให้เราแยกทาง และไม่มีวันที่เราจะย้อนเวลากลับคืน
แค่อยากให้เราได้เริ่มใหม่ ไม่อยากให้ใครต้องมาเปลี่ยน และฉันจะยอมรับ เรื่องราวที่ฉันเดินผิดทาง
อยากเพียงให้เธอได้เข้าใจ ไม่อยากให้ใครต้องไกลห่าง ทุกๆอย่างจะมีแต่เราเคียงข้างกัน
ด้วยเพียงแค่คำหนึ่งคำ อาจทำให้รักเรายังสำคัญ แต่ฉันไม่เคยได้พูดมัน ทั้งที่ใจฉันยังห่วงแต่เธอ
( * )
