ก่อนงานเลี้ยงจะกำลังจบ
มันคือช่วงที่ใครใครไม่ต้องการ
แต่ว่าสักวันก็ต้องลา
ไม่มีใครที่ไม่ต้องไป
จากใจของใครสักคน
หากต้องเสียน้ำตาอีกหน
“ส่งยิ้มให้คืนนี้ของเรา”
ก่อนหมดเวลางานเลี้ยงเลิกรา
คงต้องถึงคราเราบอก
คำที่ยังค้างไม่ให้มันดังแค่ในใจ
ความสวยงาม
ตอนที่กำลังจะหมด
และฉันเองก็ไม่รู้เธอจะจำมันไหม
แต่คงต้องร่ำลา
มันไม่มีทางไปต่อ
อยากขอให้เธอเอ่ยคำนั้นให้ฟัง
ก่อนลา
ก่อนลา แล้ว เลือนหาย
(จากนี้คงจะไม่ได้กอด)
ยังพูดกันด้วยดีอยู่เลย
ถึงตอนนี้เข็มนาฬิกาเดินผ่าน
มันก็ยังเตือนทุกวินาทีว่ารักเรานั้นจริงแค่ไหน
เธอแทบไม่เคยเปลี่ยนไป
แม้วันนี้ "กาย" ต้องห่าง
ในตอนที่กำลัง
จะหมดเวลางานเลี้ยงเลิกรา
คงต้องถึงคราเราบอก
คำที่ยังค้างไม่ให้มันดังแค่ในใจ
ความสวยงาม
ตอนที่กำลังจะหมด
และฉันเองก็ไม่รู้เธอจะจำมันไว้ไหม
แต่คงต้องร่ำลา
มันไม่มีทางไปต่อ
อยากขอให้เธอเอ่ยคำนั้นให้ฟัง
ก่อนลา
(ก่อนลาแล้วเลือนหาย)
ก่อนจะลา
(ก่อนลาไม่ไปต่อ)..
