เสียงลมฝน ปลุกตัวฉันให้ต้องลืมตามาจากฝัน
กับความหวั่นไหว ที่ตอกย้ำว่าใจของฉันไม่เคยลืม
ยังไม่หาย รอยบาดเเผลที่โดนทำร้ายด้วยความรัก
เเละยังเสียใจ ความผิดพลั้งที่เคยทำลายความไว้ใจ
ใจทนระทม เเต่ละคืนยังทุกข์ทน คงมีเเต่ฟ้าที่จะเข้าใจ ว่าฉันไม่มีผู้ใด
ราตรีมืดมน ได้เเต่ทำใจให้ปลง คอยย้ำเตือนไว้ว่าเราต้องผ่าน ไปให้ไหว
เพราะฉันไม่เคยจะลืม วันที่เธอทิ้งกันไป
เพราะฉันยังคงจดจำ ร่องรอยความช้ำในใจ
เรื่องราวเหล่านั้นติดตรึงเเม้นานเท่าไร ตามหลอกหลอนฉันอยู่ร่ำไป
เเม้อยากจะลบอย่างไรไม่เคยหาย
ฝันร้ายไม่เคยจบ
เหมือนเมฆดำเวลาพายุเข้ามา เฝ้ารอสายลมช่วยพัดผ่านไป
เปลี่ยนท้องฟ้าให้ดูสดใส เป็นดั่งเดิม
ภาวนา ให้ฉันลืมเขาได้จริง จะอธิษฐานเพื่อรอวันนั้น
จะขอพร ทุกคืนทุกวัน เพราะตอนนี้
ใจทนระทม เเต่ละคืนยังทุกข์ทน คงมีเเต่ฟ้าที่จะเข้าใจ ว่าฉันไม่มีผู้ใด
ราตรีมืดมน ได้เเต่ทำใจให้ปลง คอยย้ำเตือนไว้ว่าเราต้องผ่าน ไปให้ไหว
เพราะฉันไม่เคยจะลืม วันที่เธอทิ้งกันไป
เพราะฉันยังคงจดจำ ร่องรอยความช้ำในใจ
เรื่องราวเหล่านั้นติดตรึงเเม้นานเท่าไร ตามหลอกหลอนฉันอยู่ร่ำไป
เเม้อยากจะลบอย่างไรไม่เคยหาย
ทำได้เเค่คอยประคอง ใจไม่ให้รู้สึกผิด
อยากลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เพื่อที่จะพบความจริง
คอยบอกคอยย้ำคอยเตือนข้างในหัวใจ จดจำไว้ทุกลมหายใจ
สักวันฝันร้ายจะลบเลือนหายไป เป็นเเค่ความทรงจำ
เป็นแค่ความทรงจำ
ไม่เคยจะเลื่อนหาย
เเม้อยากจะลบอย่างไรไม่เคยหาย ฝันร้ายไม่เคยจบ.....
