สิกี่ปีกะบ่มีลบ สิกี่ภพกะจบบ่ได้
หากว่าเคยฮ่วมกายชาติไหนก็ต้องพบพาน
เหมือนเรื่องเล่าที่คนเว้าขาน
จนเป็นตำนานผาแดงนางไอ่
ท้าวภังคีนั้นยอมสิ้นใจ เพราะฮักไอ่คำ..
จบชาตินั้นเจอกันชาตินี้ ท้าวภังคีบ่มีสมหวัง
เจอะไอ่คำกี่ครั้ง หลงไหลแค่ในความงาม
บ่ได้ครอง ต้องจบชีพตน
บ้านผู้คนจมลงบาดาน
กลายเป็นหนองหาน..ตามคำAที่นางสาปไว้..
ด้วยแฮงฮักแต่ชาติผ่านมา
หรือบุญผลาให้มาพบพาน
กะฮู้ว่าคนกับนาคฮักกันมันเป็นไปบ่ได้..
ชาตินี้ถึงฮักเจ้าแฮง
หลีกให้ผาแดงสมหวังนางไอ่
ยอมแม้ให้ควักหัวใจไถ่โทษที่ผ่านมา..
หากชาตินี้บ่มีสมหวัง
เกิดอีกครั้งให้สมดั่งฝัน
ให้ไอ่คำกับอ้ายฮักกัน..อีกครั้งบ่มีทะลาย
ด้วยเวรกรGรมกับเจ้าชาตินั้น
เกิดชาตินี้ขอใช้น้ำตา..
สิขอฮักไอ่คำจนกว่า..
ทุกภพ ทุกชาติ บ่เพ
สิขอฮักไอ่คำจนกว่า..
ทุกภพ ทุกชาติ.. บ่เพ