หวัง เผิ่นสูงเสียดฟ้า เงยแต่หน้า จ้องส่องมองดาว
คนจนขัดสนอย่างเรา เงินเกลี้ยงเป๋า เผิ่นบ่เห็นค่า
ย้อนว่าสายแนน จูงแขน มาร่วมชายคา
ลูกเขยบ่มีหม่องเอา ที่แม่เฒ่า เทียวเสี่ยงตาใส่
งาน สู้เหมิดสู่ด้าน ยังว่าคร้าน อยู่เปลืองข้าวสาร
แม่เฒ่า กระแทกแดกดัน แต่ล่ะวันสักเสียมเหี่ยนใส่
ก้มหน้ารับฟัง เพราะยัง ฮักแพงลูกสาว
จำนนให้จิกหัวใช้ ย้อนหัวใจแพงลูกสาวเผิ่น
แม่เฒ่าเมิน บ่เป็นหยังอ้ายยังทนได้
ขอเพียงแต่น้อง อย่าให้อ้ายเป็นส่วนเกิน
แม่ว่าบ่ดี แต่อ้ายนี่ยอมร่วมทางเดิน
สิบืนจนเอิ้กเพเอ็กเหลิ่น สู้เผชิญฮักน้องเรื่อยไป
ยอม ให้แม่เฒ่าป้อย ย้อนต่ำต้อย น้อยวาสนา
ลูกเขยคนนอกสายตา สิสู้ให้แม่ ยอมรับจนได้
แพงน้องปานต๋า บ่ย้อมฮ้างป๋า ไปเอาเมียใหม่
ทุกคืนนอนกอดลูกสาว บอกกับตัวเรา บ่ได้นอน กอดแม่
แม่เฒ่าเมิน บ่เป็นหยังอ้ายยังทนได้
ขอเพียงแต่น้อง อย่าให้อ้ายเป็นส่วนเกิน
แม่ว่าบ่ดี แต่อ้ายนี่ยอมร่วมทางเดิน
สิบืนจนเอิ้กเพเอ็กเหลิ่น สู้เผชิญฮักน้องเรื่อยไป
ยอม ให้แม่เฒ่าป้อย ย้อนต่ำต้อย น้อยวาสนา
ลูกเขยคนนอกสายตา สิสู้ให้แม่ ยอมรับจนได้
แพงน้องปานต๋า บ่ย้อมฮ้างป๋า ไปเอาเมียใหม่
ทุกคืนนอนกอดลูกสาว บอกกับตัวเรา บ่ได้นอน กอดแม่
