เข้าเดือนตุลามีสัญญาณบอกมา
เป็นวาจาผ่านสายลมมาส่งข่าว
ว่าใกล้แล้วเด้ ใกล้สิเข้าหน้าหนาว
เป็นการเตือนคนเหงา ให้หาแนวตุ้มหัวใจ
สายลมต้องซูนใจดอกเบาๆ
แห่งตื่มความเหงา หนาวบ่พอยังคิดฮอด
หลายปีละเนาะที่เฮาบ่มีคนกอด
ตั้งแต่เธอจากไปในปีนั้น
หน้าหนาวปีนี้ กะเป็นอีกปีที่บ่มีเจ้า
ได้นั่งผู้เดียวเบิ่งดาวเหลียวฟ้าผิงไฟ
บ่มีไผแย่งผ้าห่ม บ่มีไผแย่งข้าวจี่ทาไข่
เธอเป็นจั่งได๋แน่น้อในปีนี้
หน้าหนาวปีใด๋ ใจกะเทียวคิดพ้อ
เธอสิเป็นคือกันบ่ยามที่นั่งผิงไฟ
คิดฮอดผ้าห่มผืนเก่า คิดเห็นบ่ข้าวจี่ทาไข่
เธอเป็นจั่งได๋แน่น้อในปีนี้ แม่นมีผู้กอดแล้วบ้อ
สายลมต้องซูนใจดอกเบาๆ
แห่งตื่มความเหงา หนาวบ่พอยังคิดฮอด
หลายปีละเนาะที่เฮาบ่มีคนกอด
ตั้งแต่เธอจากไปในปีนั้น
หน้าหนาวปีนี้ กะเป็นอีกปีที่บ่มีเจ้า
ได้นั่งผู้เดียวเบิ่งดาวเหลียวฟ้าผิงไฟ
บ่มีไผแย่งผ้าห่ม บ่มีไผแย่งข้าวจี่ทาไข่
เธอเป็นจั่งได๋แน่น้อในปีนี้
หน้าหนาวปีใด๋ ใจกะเทียวคิดพ้อ
เธอสิเป็นคือกันบ่ยามที่นั่งผิงไฟ
คิดฮอดผ้าห่มผืนเก่า คิดเห็นบ่ข้าวจี่ทาไข่
เธอเป็นจั่งได๋แน่น้อในปีนี้ แม่นมีผู้กอดแล้วบ้อ
แม่นมีผู้กอดแล้วบ้อ
