พ่อแม่เฝ้าคอยดูเจ้าแรกที่เราเพิ่งเคยได้รู้จัก
รู้ไหมลูกว่าตัวเจ้า นั้นเป็นดังแก้วตาที่รักสุดหัวใจ
ดวงตะวัน พลันมืดดับ
เจ้าจากไปแล้วไม่มีวันย้อนคืนมาใหม่
หัวใจสลาย เป็นอย่างไรเพิ่งได้รู้
ฟ้าทำไมเหตุใดเล่า ไม่ให้เจ้าเติบโตกว่านี้อีก
หัวใจดังถูกมีดกรีดเหลือไว้เพียงแค่เศษชีวิต ไร้หัวใจ
ฝันที่หวังพังทลาย โลกใบน้อยที่เคยสดใสไม่มีแล้ว
พ่อและแม่ จะใช้ชีวิตอย่างไร
หลับตาลงแล้วนอน
เฝ้ารอตอนที่เราพบกันใหม่
เกิดมาได้รักกัน แค่ช่วงหนึ่งสั้นๆ
จากนี้ไปจะเป็นอย่างไรชีวิตที่ไร้ซึ่งเจ้า
ไม่ทันลาสักคำ ช้ำอุราเพียงใดหนอใจเศร้า
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน
หลับตาลงแล้วนอน
เฝ้ารอตอนที่เราพบกันใหม่
เกิดมาได้รักกัน แค่ช่วงหนึ่งสั้นๆ
จากนี้ไปจะเป็นอย่างไรชีวิตที่ไร้ซึ่งเจ้า
ไม่ทันลาสักคำ ช้ำอุราเพียงใดหนอใจเศร้า
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน
กลิ่นความรักคุ้นเคยที่พ่อแม่ชิดเชย
ไฉนเลยบุญกรรมที่เราเคยทำมาพรากเจ้าไป
อย่างไม่มีหวนคืน
