ใจคนเราบางทีก็ดูคล้าย
ไอบางๆไม่นานก็จางหาย
เปรียบดังฝนชุ่มเย็น
ผ่านเข้ามาและพัดไปไม่ทันได้เอ่ยลา ได้เอ่ยลา..
มีเพียงเราเปียกปอนกับลมฝน
ใครบางคนฝากไว้แค่รอยร้าว
กี่หยดฝนโรยร่วงไป
เกาะกินใจกลายเป็นน้ำตา เหลือให้จดจำ เพียงเท่านี้..
*พัดเอาหัวใจลอยไปกับลมฝน
พฤศจิกายนไม่มีเธออีกแล้ว
หายไม่หวนมาจะทำอย่างไรยังไร้วี่แวว
อ้่อนวอนให้เธอคืนย้อนมาเพราะฉันจะขาดใจแล้ว