มาอยู่กรุงเทพเมืองเทวดา ในฐานะผู้ที่มาอาศัย
เฮ็ดเวียกแลกเงิน พอกุ้มมื้อเว็นไป บ่ไปไสมาไสคือเก่า
คึดฮอดเด้คึดฮอดพ่อกับแม่ เป็นจังได๋น้อทางบ้านเฮา
ลูกอยู่ทางนี้ฝันยังไกลคือเก่า บ่ฮู้สิไปฮอดยามได๋
สายลมของโชคชะตา มันพัดมันพาเฮามาตั้งไกล
นี่บ่น้อเพิ่นเอิ้นศรีวิไล แต่จังได๋กะบ่คือบ้านเฮา
เพราะดอกจานมันบ่เคยบานในเมือง
ความรุ่งเรืองมันบ่ได้เป็นของเฮา
อยู่เมืองเพิ่นให้อดเอาอดเอา ใหญ่แล้วให้อดเอาเด้อใจ
ดอกจานมันบ่เคยบานในเมืองนี้
แต่มื้อนี้ทางเมือบ้านเฮายังไกล
ได้แต่หวังมื้อนึง ฝันสิเป็นคือใจ
สิพาชีวิตอ่วยกลับคืนไป คืนเมือบ้านเฮา
มันทุกข์มันยากเลยบากหน้ามาอยู่ ทนสู้ไปย่อนเฮาบ่มี
เบิ่งปฏิทิน มันผ่านเดือนผ่านปี แต่ที่หวังกะยังบ่พ้อ
คึดฮอดเด้เจ้าผู้แก้มอ่ำถ่ำ เจ้าคึดฮอดกันอยู่บ่น้อ
คนอยู่ไกลยังสำคัญอยู่บ่ จักมื้อคงได้พ้อกันเด้อใจ
สายลมของโชคชะตา มันพัดมันพาเฮามาตั้งไกล
นี่บ่น้อเพิ่นเอิ้นศรีวิไล แต่จังได๋กะบ่คือบ้านเฮา
เพราะดอกจานมันบ่เคยบานในเมือง
ความรุ่งเรืองมันบ่ได้เป็นของเฮา
อยู่เมืองเพิ่นให้อดเอาอดเอา ใหญ่แล้วให้อดเอาเด้อใจ
ดอกจานมันบ่เคยบานในเมืองนี้
แต่มื้อนี้ทางเมือบ้านเฮายังไกล
ได้แต่หวังมื้อนึง ฝันสิเป็นคือใจ
สิพาชีวิตอ่วยกลับคืนไป คืนเมือบ้านเฮา
สายลมของโชคชะตา มันพัดมันพาเฮามาตั้งไกล
นี่บ่น้อเพิ่นเอิ้นศรีวิไล แต่จังได๋กะบ่คือบ้านเฮา
เพราะดอกจานมันบ่เคยบานในเมือง
ความรุ่งเรืองมันบ่ได้เป็นของเฮา
อยู่เมืองเพิ่นให้อดเอาอดเอา ใหญ่แล้วให้อดเอาเด้อใจ
ดอกจานมันบ่เคยบานในเมืองนี้
แต่มื้อนี้ทางเมือบ้านเฮายังไกล
ได้แต่หวังมื้อนึง ฝันสิเป็นคือใจ
สิพาชีวิตอ่วยกลับคืนไป คืนเมือบ้านเฮา