มันเริ่มก็ตั้งแต่วันที่เธอนั้นลับลาไป ใจยังคงคิดถึงและไม่ว่านานเท่าไหร่
เหมือนเธอยังอยู่ตรงนั้นอยู่ในทุกช่วงหัวใจ โกรธตัวเองทุกครั้งเพราะฉันนั้นทำพลาดไป
จะเริ่มต้นใหม่กับใครยังไงพอเมาก็นั่งตาลอย ปล่อยให้เพื่อนล้อให้มันเอาไปเมาท์มอย
ในเมื่อในมือก็มีเพชรแต่ดันไปชอบเม็ดพลอย สมควรจะเสียใจ พึ่งมาเห็นค่าในตอนเวลาที่เสียไป
คํ่าคืนนี้เปลี่ยวเหงาเลยพาหัวใจให้เหี่ยวเฉา และก็บอกตัวเองตลอดเวลามันจบไปแล้วกับเรื่องเรา
แต่พอเมาก็เป็นมันทุกที เจ็บทุกอณูทุกดีกรี แต่ก็ยังดีใจที่เธอได้เจอหนทางของเธอทีดีดี
ยังคงติดตรึงมันในทุกเรื่องทุกราว แล้วเธอล่ะเป็นเหมือนกันบ้างไหมเธอยังจำฉันได้หรือเปล่า
รู้ดีว่าไม่มีวันคืนย้อน แต่ก็ยังจำได้ดีท่าทางอิดโรยตอนที่เธอนอนร้อง
*
เธอมีคนใหม่ไปแล้ว ฉันยังติดอยู่ตรงนี้
ไม่อาจจะตื่นฝัน ได้เลยคนดี
หรือมันเป็นเพราะเวรกรรมหรือเป็นสิ่งฟ้าทำตามที่เธอนั้นปราถนาให้เจ็บเหมือนๆกัน
ต้องเมาทั้งคืนวัน และอีกนานแค่ไหนหัวใจดวงนี้มันจะหลุดพ้นจากการถูกจองจำ
เมื่อไหร่จะเช้าสักที ปลดปล่อยความรักที่มือต่อเธอไม่ได้เลยกลายเป็นคนไม่คุ้นเคย
และคงไม่มีวันได้เธอกลับมาคงทำได้เพียงพรํ่าพรรณา
แค่คนเลว...ที่มันเอาแต่โหยหา..ถึงแต่เธอ
ต้องรอให้เธอนั้นหายไปถึงจะเข้าใจขอโทษที่เคยใจร้าย
พึ่งรู้ว่าเธอสำคัญกับฉันมากเพียงใด
